Wat is de invloed van homogenezing op het leven van de slachtoffers?

Kai Yung en Alexander Noordijk zijn een echtpaar en ervaringsdeskundigen. Ze hebben beiden deze omstreden genezingstherapie gekregen. “Ik hoopte op dat moment op een wonder”, vertelt Kai in NOS Met het Oog op Morgen. “Er waren voorbeelden van succesverhalen, maar achteraf bleek dat helemaal niet zo te zijn. Al die voorbeeldfiguren zijn jaren later ook uit de kast gekomen.”

Hulp

Kai heeft tien jaar lang in ‘homogenezingstherapie’ gezeten. Hij was achttien jaar oud toen hij zelf op zoek ging naar ‘hulp’. “Ik zag het niet zitten. Ik wist dat het niet mocht van de kerk. Als je altijd al hebt gehoord dat het slecht is, een zonde is. Op een gegeven moment moest hulp gaan zoeken van mezelf”, legt hij uit.

Wel moest de hulp vanuit een christelijk oogpunt worden gegeven. Dat kreeg Kai. Hij werd persoonlijk begeleid. “Na tien sessies kon ik kiezen of ik persoonlijk wilde doorgaan of dat ik in een groep wilde zitten.” Bij die sessie praatten ze over een ander onderwerp en kreeg hij opdrachten mee naar huis. Zoals over liefde of masturbatie. “Ik weet nog wel dat het in principe niet slecht was, maar de gedachte erover waren niet goed.”

Fout

“Je groeit op in een evangelisch gezin en in een charismatische pinkersgemeente. Vanaf het begin wordt al aangegeven dat het fout is als je homoseksueel bent. Dat je gewoon niet oké bent als mens en dat het een defect is in je leven en dat moet eruit”, vertelt Alexander. Dat kon op verschillende manieren. “Een optie is een christelijke psychiater. Ik werd daar ook heen gestuurd door de Christelijke Hogeschool Ede, waar ik theologie heb gestudeerd.”

Ook werd er voor hem gebeden. “Er is drie keer met uitdrijving van demonen voor mij gebeden, omdat dat ook een aspect in mijn leven is waardoor ik homoseksuele gevoelens zou kunnen krijgen.” Alexander weet nog heel goed hoe dat in zijn werking ging. “Er stonden vier mensen om mij heen. Ze pakten er een bijbel bij met teksten die zij interpreteerden als antihomoseksueel. Vervolgens zeiden ze dat het een vloek is uit het voorgeslacht.” Daarna moest hij door een denkbeeldig ‘maagdenvlies’ breken.

Het werk niet

Tijdens al die sessies en begeleiding wist Kai dat het niet werkte. “Je hoopt het wel, maar de volgende ochtend sta je op en je denkt: ik merk het verschil helemaal niet. Je hoopt dat de dag erna een wonder zou verschijnen, maar het gebeurt niet.”

Alexander kreeg tijdens de gebeden door dat het niet werkte. “Ik ben het huis van de pastoor uitgerend. Toen dacht ik: waar ben ik mee bezig? Maar ik kreeg wel checkticks.” Hij vroeg constant aan zichzelf of hij nou op mannen of vrouwen viel en wat het nou met hem deed. “Dat vond ik heel kwalijk. Ik raakte mezelf kwijt en ik dacht: ik moet in therapie”, vertelt hij.

Wetsvoorstel

Beiden zijn blij met het wetsvoorstel om ‘homogenezing’ strafbaar te maken. “Het is een duidelijk signaal, vooral omdat het nog steeds achter gesloten deuren gebeurt”, zegt Alexander. Hij vindt het ook belangrijk dat pastores ervan leren. “Om er naast te gaan staan en niet zeggen dat ze het weg moeten bidden. Dat heeft gewoon schadelijke gevolgen.”