'De Stille School': aangrijpende verhalen van scholieren tijdens de lockdown

"Ik vond het een heel groot gebaar", zegt Hannah Ritzen, leerling van het Thomas a Kempis College, toen ze een brief kreeg van haar docent levensbeschouwing. "Want heel vaak denken docenten toch niet aan ons, we zijn maar leerlingen en moeten leren en dan presteren op de toets. En nu werd het opeens heel persoonlijk en werd je echt om jouw mening gevraagd."

Dus, Hannah dook in de pen en schreef een brief terug. Veel andere leerlingen deden dat ook en die verhalen zijn gebundeld in het boek De Stille School.

Wat maken leerlingen thuis mee?

Thomas Hontelez, docent levensbeschouwing, stelde het boek samen. "In de les zijn de gesprekken altijd heel vluchtig want je hebt 30 leerlingen in de les. En hoe ga je dan echt peilen bij zo'n leerling hoe het gaat? Maar dan deze brieven terugkrijgen en lezen wat de leerlingen echt meemaken, als ze alleen thuiszijn, of wat er met hun familie gebeurt, dat was wel even schrikken voor ons."

Natuurlijk zijn er mentoren die weten wat er bij leerlingen thuis speelt, maar vaak krijgen vakdocenten niet alles mee, legt Hontelez uit. Leerlingen zijn nog steeds online en in de les, maar wat nog meer gebeurt thuis, dat is gissen. Hontelez vertelt dat een leerling een brief stuurde die in quarantaine zat en omschreef hoe dat voor hem was. "Toen ik dat las, dacht ik, dit is wel een verhaal dat aandacht verdient", aldus Hontelez. En zo kwam hij bij De Stille School.

'Ik dacht dat mijn vader dood zou gaan'

Mats Westerdijk, leerling havo 1, schreef over zijn ouders die corona kregen. Dat betekende dat hij en zijn zusje op de bovenverdieping in quarantaine moesten. Zijn vader werd zelfs zo ziek dat hij naar het ziekenhuis moest. "Eerst schrok ik heel erg en ik denk dat mijn zusje en ik ook wel een tijdje hebben gehuild", vertelt Mats. "Ik dacht dat mijn vader dood zou gaan want het was wel heel heftig op dat moment."

Vlak voor kerst mocht de vader van Mats gelukkig weer naar huis. "Dat hoort wel een beetje bij kerst, denk ik. Dat je met z'n allen bij elkaar bent. En dat kon toen weer na dik 2,5 week."

Een eenzame tijd

Hannah omschrijft in haar brief dat ze zich eenzaam heeft gevoeld. "Ook al heb je familie, vrienden en is contact met één knopje van je verwijderd, ik vond het wel erg eenzaam." In de eerste lockdown kon Hannah nog afspreken met haar beste vriendin, "maar in de tweede lockdown heb ik veel op mijn kamer gezeten. Dus, ik ben er niet echt goed mee omgegaan. Ik probeerde het natuurlijk wel, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb wel echt geprobeerd er het beste van te maken."

Het van je afschrijven helpt natuurlijk wel iets, in zo'n situatie, vindt Hannah, "en ik vond het fijn dat ze zouden weten hoe het met mij ging, dat ze dat zouden zien. Dat er toch iemand aan je denkt, dat is mooi."

Lessen uit de lockdown

En, de lessen die Hannah en Mats trekken uit leven in lockdown: "Ik kan niet goed zonder mensen. Mensen om mij heen hebben dat is wel het allerleukste", zegt Hannah. "En ik denk dat je blij moet zijn met wat je hebt", vult Mats aan.

Demissionair minister Arie Slob zal 28 juni het eerste exemplaar van De Stille School in ontvangst nemen en vanaf die week is het boek verkrijgbaar in de boekhandel.