Hoe werkt de wanbetalersregeling?

Layla was 18 jaar toen ze stopte met het betalen van haar zorgpremie. "Ik was net het huis uit en zag de consequenties er niet van in." Van haar zorgtoeslag deed ze andere dingen, de betalingsachterstand liep op en de brieven van de zorgverzekeraar kwamen bij haar ouderlijk huis terecht. Op het moment dat haar moeder belde met de vraag wat er aan de hand was, kwam Layla vrij snel bij het Centraal Administratie Kantoor (CAK) terecht.

Ook Brian en zijn partner kwamen op jonge leeftijd in de problemen. "Het was onze eigen schuld. We hadden meerdere schulden en boekten betalingen terug." Van het teruggeboekte bedrag betaalden ze andere schulden. Zo liepen de betalingsachterstanden op. "We creëerden een domino-effect voor onszelf."

Gebrek aan informatie

Ondanks de jonge leeftijd van Brian en Layla is dit geen typisch jongerenprobleem, zegt Van Zomeren. "Problemen met premie betalingen en schulden kennen geen leeftijd, zowel jong als oud overkomt het." Volgens de Ombudsman is de oorzaak van oplopende schulden vaak terug te leiden naar onbekendheid en gebrek aan informatie. "Door de hoge levenskosten is vaak het eerste wat er nu aan gaat het betalen van de zorgpremie", aldus Van Zomeren.

Wanbetalersregeling

Zodra de zorgpremie zes maanden niet betaald is, komen mensen terecht in de wanbetalersregeling van het CAK. De Ombudsman schat dat er ongeveer 170.000 mensen in deze regeling zitten. Bovenop de bestaande schuld, incasseert het CAK de premie plus een bestuursrechtelijke premie. Er wordt dan ongeveer 170 euro per maand geïncasseerd. Dat is hoger dan de gemiddelde zorgpremie. Volgens Van Zomeren is het daarom belangrijk dat je er niet inkomt. Op tijd contact opnemen met de zorgverzekeraar is van belang om te voorkomen dat mensen in de regeling terechtkomen, aldus de Ombudsman. "De Zorgverzekeringslijn kan ook steun bieden."

Stress en oplossingen

Schulden leiden niet alleen tot financiële, maar ook tot mentale zorgen. Layla herkent dat. "Als ik langs de brievenbus liep en ik zag een bepaalde kleur brief, dan was ik al bang om het te openen." Voor Layla werd daardoor de stap steeds groter om er iets aan te doen. "Het voelt onoplosbaar, alsof je er nooit meer uitkomt."

Brian hamerde erop dat het zijn eigen schuld is geweest, maar volgens Van Zomeren moeten zorgverzekeraars ook hun verantwoording nemen: "Verzekeraars hebben de plicht om na twee en vier maanden brieven te sturen. Maar brieven sturen blijkt dus niet altijd de oplossing. Gelukkig zijn er al verzekeraars die direct contact opnemen en maatwerk afspraken maken en kijken naar wat wel kan."