Waarom het niet altijd slecht is om op te geven

Pelgrimstocht

Dendievel beëindigde haar pelgrimstocht na een week. Wat gebeurde er? "Kort gezegd ging ik met een intentie op pad, maar dat bleek mijn intentie niet meer te zijn", vertelt Dendievel. De droom om dit pad te bewandelen kwam vanuit een drang naar vrijheid. Maar Dendievel besefte dat ze die vrijheid al had: "Die had ik al in mijn relatie, identiteit en baan gevonden."

Door de drukte en de afhankelijkheid was Dendievel er binnen één week klaar mee. "De week voelde als een maand, het was zo intens. Uiteindelijk verdween mijn intrinsieke vervulling." Het opgeven voelde voor de schrijfster toen als falen: "Ik miste de schouderklopjes die ik had gekregen als ik Santiago wel had bereikt."

Negatief

Opgeven wordt als iets negatiefs gezien, hoe kan dat? "De focus ligt dan vooral op het moment van opgeven, niet op het proces ervoor", vertelt Dendievel. Ook wordt de medemens als maatstaf gezien, vertelt ze: "Als we iemand anders zien opgeven kan dit heel confronterend werken. Dan denken we: 'oei, die faalt, ik zal misschien ook falen."

Dendievel benadrukt dat het opgeven weloverwogen moet gebeuren. "Soms is iets zwaar, maar als het einddoel je nog enthousiasmeert; zet dan vooral door", vertelt de schrijfster. "Als iets je keer op keer diepongelukkig maakt, dan mag je opgeven."

'Doorzetter in geluk'

Dendievel heeft zelf vooral geleerd van het opgeven dat ze '180 graden kan draaien'. "Ik leef nog meer in het nu en ik ben trots dat ik kijk naar mijn innerlijk. Als het kan geef ik graag iets op - want ik weet dat ik een doorzetter ben in geluk!"