Na twintig zelfmoordpogingen is Charlotte Bouwman blij dat ze er nog is
- Nieuws
- Na twintig zelfmoordpogingen is Charlotte Bouwman blij dat ze er nog is
Schrijver sinds 2019, journalist sinds 2011 en gek sinds 1993, zo stelt Charlotte Bouwman zichzelf voor op haar website. Ze ondernam twintig zelfmoordpogingen, maar nu het iets beter met haar gaat werkt ze aan een boek over haar ervaringen. In De Nieuws BV vertelt ze haar verhaal.
Video niet beschikbaar
Van de twintig zelfmoordpogingen die Charlotte Bouwman ondernam waren de helft in een moment van paniek en bij de andere helft heeft ze geluk gehad. Omdat Bouwman erg suïcidaal was stond ze constant onder toezicht en kwam het nauwelijks voor dat ze langer dan een halve dag alleen was. "Ik werd altijd op tijd gevonden."
Dood gaan, een aantrekkelijke gedachte
Soms was Bouwman boos als ze op tijd werd gevonden en verzette ze zich tegen de hulp die mensen haar boden. "Ik werd wakker in het ziekenhuis en dacht 'shit weer niet gelukt'. Ik ben nu wel heel blij dat ik er nog ben." Sinds haar tiende denkt Bouwman al na over de dood. De gedachte dat je er zelf ook voor kunt zorgen dat je dood gaat vond Bouwman een aantrekkelijke gedachte, aantrekkelijker dan "gewoon zo dood gaan".
Als ik een steiger op straat zag dacht ik, daar kan ik opklimmen en van af springen
Op haar negentiende is Bouwman verkracht, daardoor werd ze depressief. De wens om dood te gaan werd vanaf dat moment steeds realistischer. Twee jaar later pleegde ze haar eerste zelfmoordpoging. Daarop volgde een periode van twee jaar waarin Bouwman dag en nacht bezig was met zelfmoord. "Als ik een steiger op straat zag dacht ik, daar kan ik opklimmen en van af springen. Het was echt een obsessie."
Nu gaat het goed met Bouwman, ook wisselt het wel dagelijks. Ze vertelt dat ze dat eng vindt. "Ik kan echt ineens helemaal wegzakken." Op dat soort momenten komen zelfmoord gedachten snel dichtbij.
Hulp van de GGZ
Het boek dat Bouwman schrijft gaat over wat haar is overkomen, de zelfmoordpogingen, de mensen die haar hebben geholpen en de GGZ. De hulp van de GGZ laat op cruciale momenten op zich wachten. "Als je op het allerdiepst zit in je leven en je bent zo wanhopig dat mensen je moeten tegenhouden om geen zelfmoordpoging te doen en dan zegt de kliniek alsnog, sorry we zitten vol." Omdat Bouwman door had dat ze ziek was, kreeg ze geen gedwongen opname en moest ze op de wachtlijst voor mensen die vrijwillig opgenomen willen worden.
Ik ben wel boos op het systeem en dat niemand daar verantwoordelijkheid voor neemt
Veel patiënten zijn boos op de GGZ, dat gevoel heeft Bouwman niet. "Ik heb juist veel gehad aan de GGZ. Dat het nu goed met mij gaat komt door heel veel hulpverleners en daar heb ik mijn leven aan te danken. Ik ben wel boos op hoe het nu werkt, het systeem en dat niemand daar verantwoordelijkheid voor neemt."