Hoe was het bombardement op Rotterdam voor een jongen van 7 jaar?

{podcast audio="125553" caption="#1 - Het bombardement op Rotterdam" }

14 mei 1940

Voor een kind is het huis waar je woont, jouw huis. "En als je binnen bent, dan ben je veilig", zegt Koos. De dag van het bombardement is zijn aangrijpendste ervaring. Broer Jan (17) gaat die dag gewoon naar zijn werk, maar komt dagenlang niet thuis.

Door het bombardement van de Duitsers op het stadshart van Rotterdam, waren 80.000 mensen op slag dakloos. Wat betekende dat voor een doorsnee Rotterdams gezin op dat moment?

"Toen ik zeven jaar was hebben de Duitsers mijn huis verwoest", vertelt Koos. "Ze bombardeerden in een paar minuten tijd het huis, de straat en een groot deel van de stad."

'Alles ging ineens razendsnel'

"Ik kan het niet vergeten. Het gebeurde voor in de middag en we zaten aan tafel boterhammen te eten. We waren met z'n vijven, mijn moeder, mijn twee zusjes, mijn oom en ik."

Het luchtalarm ging af. "Het duurde en het duurde maar, dat geloei. Mijn moeder zat roerloos en staarde naar de ramen. In een prachtige blauwe voorjaarslucht doken ze plotseling op: vliegtuigen, zo laag als vogels. Zwaar geluid, motoren. De hakenkruizen kon je duidelijk zien op de zijkanten en onder de vleugels. Het geluid van de vliegtuigen was een verschrikkelijke schreeuw zou je kunnen zeggen."

Koos gaat verder: "Toen kwamen daar de dreunende klappen. Ze bombardeerden. Het huis schudde als een schip. De vloeren bewogen onder onze voeten. Eén voor één braken de deuren uit de scharnieren."

Een jongen in de oorlog

Koos Postema over het bombardement op Rotterdam en de oorlogsjaren daarna in een podcast van Dick Klees. Luister nu via NPO Radio 1 en de bekende podcastplatforms.