Eerste hoogleraar doofblindheid: 'Ik heb een missie'

Communicatie

Doofblinde kinderen moeten op een tactiele manier leren communiceren. ''Zij moeten gebruik maken van een totaal ander vocabulaire'', zegt Janssen. ''Er worden gebaren in de hand gemaakt bij deze kinderen, dat is vergelijkbaar met gebarentaal. Soms gaat het ook via een handalfabet, dan is er voor elke letter een ander gebaar.''

Het is volgens Janssen van belang dat ieder kind een individuele manier van communicatie moet aanleren. Sommige kinderen kunnen bijvoorbeeld wel een beetje horen of zien en dan zijn er meer mogelijkheden. Daarom is het voor ouders vaak moeilijk om de juiste manier te vinden en duurt het soms lang voor ze proberen te communiceren. Dat terwijl het juist belangrijk is om op jonge leeftijd al te beginnen. Janssen wil hier meer onderzoek naar doen zodat dit proces in de toekomst sneller op gang kan komen.

Tussen wal en schip

''Er wordt binnen de samenleving gedacht in de categorieën 'doofheid' en 'blindheid'. Als je beide hebt, val je dus tussen wal en schip en is er weinig aandacht voor de problematiek waar je dan mee te maken hebt'', zegt Janssen. Ze heeft gemerkt dat er wel veel aandacht is voor passend onderwijs, maar doofblinde kinderen komen vaak bij verstandelijk beperkten in de klas en daar horen ze niet. Het remt ze juist in hun ontwikkeling. Daar moet volgens Janssen echt verandering in komen.

Vaak wordt gedacht dat doofblinde mensen ongelukkig zijn, maar Janssen ziet dat zij net zo gelukkig of ongelukkig zijn als ieder ander. ''Ze kunnen net als wij van kleine dingen genieten. Ze houden erg van 'tactiel dansen' en kunnen de trillingen van muziek voelen.'' Er is zelfs een speciale theatervoorstelling gemaakt voor deze kinderen waarbij ze de gezichten aanraken van de acteurs en op die manier veel van de zang meekrijgen.