Help dat kind! ‘Mannen die op de dijk stonden hebben mij gered’

Dick Sies woonde als 7-jarig jongetje tijdens de watersnoodramp in Nieuwerkerk, op het eiland Schouwen-Duiveland. Zijn oom kwam hem en zijn zusje alvast halen om mee te nemen naar een hoger gelegen plek. Vervolgens kwam het water en nam zijn -hoogzwangere- moeder mee. Zijn vader, andere zus én ook zijn opa en oma kwamen om. In één klap was hij wees en had hij nog maar 1 zusje. De herdenking emotioneert hem. “Het is een bijzondere dag. Ik kom hier natuurlijk vaak, bij het Watersnoodmuseum en het Monument. Ik ben vrijwilliger hier. Maar een dag als vandaag is toch bijzonder. Een moment van bezinning en dat maakt nog altijd emoties los, dat gaat nooit weg. Het gevoel blijft, je leert er enkel mee omgaan.”

'Ik woon nog altijd in mijn geschonken noodwoning'

Na de ramp is Dick geëvacueerd, zoals de meeste mensen op dit eiland. Uiteindelijk is hij toch weer terug gekeerd naar Schouwen-Duiveland en mocht hij ‘als compensatie’ voor al het leed als één van de eerste een ‘noodwoning’ bewonen: geschonken door Noorwegen. Met name Scandinavische landen stuurden noodwoningen om slachtoffers te helpen, om mensen die dakloos waren geworden toch weer een dak boven het hoofd te geven. “Ik kreeg het vrijwel voor niets, ik moest alleen de aansluiting op de riolering betalen. Ik woon er nog altijd.”

Inmiddels is hij alweer vele jaren vrijwilliger bij het watersnoodmuseum, samen met zijn vrouw. In het museum kan hij zijn verhaal kwijt. Door het delen van verhalen verwerken veel vrijwilligers het trauma dat zij aan de ramp overhielden. “Dankzij het werk hier, heb ik de gebeurtenissen een plekje kunnen geven.”

'Ik hoor hem nog altijd roepen: Help dat kind!'

Corry Slager is ook vrijwilliger in het watersnoodmuseum. Ze heeft de ramp zelf als kind ook bewust meegemaakt. Haar vader bracht die nacht van 31 januari op 1 februari door aan het haventje Beldert en op de dijk. Samen met andere mannen had hij vloedplanken geplaatst en vulde hij zandzakken. Corry was na middernacht met haar moeder gaan kijken. ''De Adriana-Johannapolder liep toen al vol. Op enig moment kwam mijn vader binnen. Hij zei dat we direct naar de dijk moesten vluchten. Het water steeg zo snel. Buiten stond het water al tot zijn middel. Hij nam mij op zijn nek, maar door de kracht van het water kon hij zich niet staande houden. Hij viel en ik spoelde van zijn nek. Ik hoor hem nog altijd roepen: Help dat kind! Mannen die op de dijk stonden hebben mij gered.'' Met de peilboot van de polder Dreischor is mijn vader vanaf maandagmorgen er telkens op uit getrokken om mensen te redden. Met deze boot heeft hij met vele andere hulpverleners mensen van daken en zolders gered. Zo’n zelfde boot is nog altijd te bewonderen in het Watersnoodmuseum. Die boot heeft dus nog altijd een bijzondere betekenis voor mij, aldus Corry Slager.

Het bootje van haar vader ligt nog bij het museum. Met dat bootje is hij na die nacht er telkens op uit getrokken om mensen te redden. "Maar hij kwam natuurlijk ook heel veel verdronken mensen tegen.''

Volgens Eva Kuit, bestuurslid van het Watersnoodmuseum, zorgt het museum voor verwerking, aanvaarding en ook bewustwording van de dreiging van het water. Ook voor jongere generaties. “Het gevaar ligt nog altijd op de loer. Ook nu nog, ook in Nederland en natuurlijk in de rest van de wereld” In totaal hebben we meer dan 130 vrijwilligers die het museum draaiende houden; ze werken bij de kassa, de winkel, verzorgen rondleidingen, of schenken koffie in de koffiehoek.

De Nederlanders zijn verbonden met de strijd tegen het water. Al honderden jaren. “Wij zijn in Nederland nooit klaar met waterbeheer, keuzes die we nu voor het deltagebied maken, hebben ook in de toekomst invloed.”

'Ik gun Groningen een Deltaplan'

Na de ramp in Zeeland, Zuid-Holland en Brabant werd er een deltaplan opgesteld. Vandaag werd bekend dat de gasproductie in Groningen aanzienlijk moet worden teruggeschroefd. Deskundigen pleiten voor een deltaplan voor Groningen. “Ik gun Groningen een Deltaplan. Niet op infrastructureel gebied, al kun je de gasproductie stopzetten natuurlijk. Maar een deltaplan om de Groningers sociaal-emotioneel te begeleiden. Dat is in Zeeland niet gebeurd en daar hebben mensen tientallen jaren niet kunnen praten over de ramp, met alle gevolgen van dien. Dat zouden we in Groningen moeten voorkomen."

Ook Spraakmaker worden? Meld je aan voor de community!

Wij zijn op zoek naar mensen die met ons willen meepraten en meedenken over onderwerpen op de radio. Daarom willen we graag van jou horen wat jij vindt dat nieuws is. Of wat nieuws zou moeten zijn.

We horen elke dag vooral meningen over het nieuws. Maar is het niet veel interessanter om mensen vanuit hun ervaring aan het woord te laten? Dat alles vanuit het principe: vertel ons wat je weet, niet alleen wat je vindt. Lijkt het jou interessant hierover mee te praten of wil je meer informatie? Mail naar spraakmakers@kro-ncrv.nl of meld je aan!