Insectenverzamelaar: 'Als je er één leert kennen, leer je ze allemaal kennen'

Spoken word poëzie over kevers

Op een vintagekastje in Lindes kamer staat een verzameling kevers in epoxy uitgestald. Linde schrijft spoken word poëzie over kevers en heeft een tattoo van een mot op diens arm. Waar komt die fascinatie vandaan? Als kind hield Linde al veel van insecten, diens lievelingsdier was een vlinder.

"De blauwe morpho vlinder heeft van de buitenkant, als hij met zijn vleugels omhoog zit, een beetje bruinige vleugels, de vlinder zou ook zo op kunnen gaan in een boom. Het is een beetje camouflage. Dus je denkt: 'Oh niet zo’n boeiende vlinder.' Maar dan slaat die vlinder z’n vleugels open en is het van binnen echt fel, fel, felblauw."

Insecten versus mensen

Wanneer Linde en Loes samen naar insectenkweker Bart Coppens gaan, blijkt dat Bart en Linde meer gemeen hebben dan alleen de insectenfascinatie. Voor Bart zijn insecten betrouwbaar, omdat ze voorspelbaar zijn. "Het aparte aan een insect is dat als je er één leert kennen, je ze allemaal leert kennen. Als je alles weet over een koninginnenpage, kom je nooit een koninginnenpage tegen die zich niet gedraagt als een koninginnenpage."

Bij mensen is dat soms wel anders. Dat gevoel herkent Linde, die altijd al nauwkeurig andere mensen in de gaten hield om af te kijken hoe die zich moest gedragen. "Toen ik tiener was, las ik allemaal van die meisjes tijdschriften, en daar staan van die hele rare adviesrubrieken in, en ik nam dat zo serieus. Ik dacht: dat is hoe het zal gaan, en dat is hoe het hoort."

Bart en Linde hebben beiden de diagnose autisme. Ze begrijpen elkaar en herkennen in elkaar een gevoel van onvoorspelbaarheid over de wereld.