Rudi Vrancx over emotioneel moment: 'Mijn moeder dacht dat ik dood was'

Als jonge journalist van nog geen dertig kwam hij in de kerstdagen van 1989 onverwachts voor het eerst in aanraking met met oorlog tijdens zijn bezoek in Roemenië. Hij herinnert dit zich als de dag van gister, vertelt Vrancx, die het in het nieuwe boek Mijn kleine oorlog terugblikt op 35 jaar oorlogsverslaggeving. "Iedereen ging terug naar huis, maar ik dacht: dit is mijn kans."

Andere realiteit

Hij blikt terug hoe hij een land binnen reed dat totaal onbekend voor hem was en een griezelig decor had. Zijn Belgische VTM-collega overleefde het niet. "Ik heb er voor het eerst iemand doodgeschoten zien worden”, zegt Vrancx. "Ik krijg er nog altijd kippenvel van. De angst, het onvoorspelbare, mensen die een taal spreken die je niet kent. Het was alsof ik in een andere realiteit leefde."

Drie dagen lang was er geen communicatie met de buitenwereld mogelijk, omdat hij geen telefoon mee had. Toen hij terugkwam uit Roemenië, ging het licht uit, blikt Vrancx terug. "Ik ben in een diepe slaap verzonken. Een hele dag ben ik niet te activeren geweest. Daarna was het voorbij."

'Oh moedertje toch'

Jaren later - twee weken geleden - ontdekte hij pas wat deze periode met zijn moeder had gedaan. "Alleen mijn VTM-collega, die het niet heeft overleefd, en ik waren daar binnen. Zij hoorde in het nieuws dat er een journalist was gedood en dacht dat ik dat was. Zij is flauwgevallen en een tijdlang van de wereld geweest. Ze heeft dat nu pas gezegd. Niet tegen mij, ik heb het via iemand anders moeten horen tegen wie ze dat gezegd heeft."

Hij kreeg er een brok van in de keel en tranen in de ogen, vertelt Vrancx openhartig. "Ik dacht: moedertje toch.. Ik wist wel dat ze mee leefde en afgezien had. Maar het geeft me tranen in de ogen dat ze het verborgen wilde houden, omdat ze wist hoe belangrijk het voor mij is wat ik gedaan heb."