Antropoloog Mitchell Esajas pleit juist voor meer fijngevoeligheid en empathie.

Twee jaar geleden organiseerde Esajas het Black Lives Matter-protest in Amsterdam. Of er sindsdien écht wat veranderd is? “Het is nog vroeg, maar ik zie wel dat de problemen bespreekbaarder zijn geworden, kijk alleen al naar het feit dat hardop wordt gezegd dat het toeslagenschandaal te wijten is aan institutioneel racisme.”

Tegenspraak

Weerstand krijgt hij, bij het actievoeren voor het Zwart Manifest of The Black Archives. Of bij het vreedzame protest dat hij voor Kick Out Zwarte Piet voerde. Een goed teken, zegt hij in MISCHA! “Als je geen weerstand hebt terwijl je gevestigde structuren of denkpatronen wilt veranderen, ben je niet goed bezig.” Bovendien vindt hij de haatreacties gemakkelijk te verklaren: “Wat je vaak ziet is dat mensen die jarenlang gewend zijn aan bepaalde privileges, niet gewend zijn tegenspraak te krijgen. Ze hebben zich nooit druk hoeven maken om de positie of ervaring van anderen. Ze zien het dan als onderdrukking als ze dan zelf tegenspraak krijgen.”

Excuses

Hij hoopt dat door zijn werk op scholen en bij bedrijven meer mensen bewust worden van de impact van het koloniale verleden van Nederland. Iets wat hij zelf van jongs af aan heeft meegekregen van zijn moeder, die hem verhalen vertelde over hoe het was. Laatst vroeg een scholier hem waarom excuses zo belangrijk zijn. Een simpele, maar goede vraag, vindt Esajas. “Gelijkwaardigheid ontbreekt nu nog.” Dat zou je kunnen repareren wanneer de nationale overheid excuses zou maken voor de Nederlandse betrokkenheid bij de trans-Atlantische slavenhandel, vindt Esajas. “Daarmee krijg je erkenning voor het leed en kan je ongelijkheid herstellen. Maar als die excuses er komen, moet je wel nadenken hoe je dat in beleid omzet.”