Snackwagens zijn de duivel

Het grootste probleem is natuurlijk dat je het de kinderen wel heel gemakkelijk maakt. In de biologische kantine van de gemiddelde hipsterschool is het goedkoopste broodje, € 4,95, een glutenvrije pasta met zongedroogde tomaten, Braziliaanse geitenkaas en een verdwaalde Italiaanse olijf, terwijl net buiten het schoolplein Jopie met zijn Rijdende Vreetschuur voor € 1,95 sappige, dikke hamburgers verkoopt die druipen van de transvetten en die de smaakpapillen in een soort culinaire dronkenmansroes brengen. Niet dat ik daar cijfers over heb, maar ik weet dat dit soort situaties heel veel voorkomen.

Het land dat alle merg uit het leven ragt

Ik word er zo moe van. Nederland, het land van rubberen stoeptegels onder klimrekken, fietshelmpjes voor volwassenen, safe spaces voor hoogsensitieve millenials en vuurwerkvrije zones voor transgenders en bakfietsmoeders. Nederland, het land dat alle merg uit het leven ragt onder het mom van veiligheid. Nederland, het land van snowflake-studenten en scholieren die in een diepe psychologische crisis belanden als hun kliedertekening niet direct overladen worden met ongemeende complimenten. Nederland, het land dat opvoeden definieert als het wegnemen van elke vorm van verleiding, want verleiding is de duivel. Net als snackwagens trouwens.

Zucht. We bedoelen het allemaal zo goed. Scheldwoorden, pestgedrag, slecht eten, zoete frisdranken, softdrugs, alcoholische versnapering, vuurwerk: laten we het vooral uit de buurt van onze kinderen en pubers houden in de vaste, maar onrealistische verwachting dat ons kroost, eenmaal op volwassen leeftijd gekomen, uit zichzelf weerstand zal kunnen blijven bieden aan alle verleidingen die ons postmoderne leven voortdurend op ons afvuurt.

Natuurlijk zullen zij kansloos bezwijken voor werkelijk elke verleiding die in de vorm van een vette hamburger of een roze danspilletje hen zal worden aangeboden, want één ding hebben wij hen niet kunnen leren, één ding hebben wij hen ontnomen. We zijn, in al onze bezorgdheid en oppassendheid, vergeten onze kinderen te leren zich tegen de verleiding te verzetten. We weten dat ze zullen zwichten voor verleidingen, onze kinderen, het zijn net mensen. Dus hebben we de verleidingen maar geëlimineerd in plaats van hen weerbaar te maken.

Is opvoeden in de essentie eigenlijk niet veel meer dan opgroeiende mensen leren omgaan met verleidingen? Of anders geformuleerd: is opvoeden niet in de essentie elkaar leren te balanceren op het wankele touw tussen genieten van vandaag en zorgen voor morgen? Ik wens onze kinderen sterkte en vooral ouders die hen helpen de verleiding te weerstaan zonder hem weg te nemen. Nederland heeft jullie nodig. En Jopie’s wagen ook. Ga heen en eet die hamburgers, tot meerdere eer en glorie van de revolutie in opvoedingsland. Eet smakelijk.