Daniël Lohues: 'De hemel bestaat, omdat Herman Finkers bestaat'

In Drenthe vond Lohues de rust en ruimte om aan zijn nieuwe album te werken, wat een dubbel-lp is geworden. Het komt uit, tegelijkertijd met de start van de theatertournee van hem, over een kleine maand. De zanger heeft een soort drang om steeds maar nummers te maken. "Ik schep er orde mee in de soep van geluid dat steeds in mijn hoofd zit. Hartstikke irritant, eigenlijk. En als ik dan een liedje maak is het even mooi rustig, dan is het weer cool."

'Ouders mee in de truck'

Het jaar 2017 kent voor Lohues vele hoogtepunten. Hij toerde door het land, bracht het album Moi uit en stond ook nog in het voorprogramma van Van Morrison, in de tuin van Paleis Soestdijk. Lohues nam en neemt zijn ouders geregeld mee naar optredens. "Dan gaan ze mee, achterin de truck. Gezellig hoor, vaak gaan ze mee naar Twente of rijden we door Duitsland. Mijn vader is heel muzikaal en hoort alles en mijn moeder is heel zenuwachtig tijdens een optreden - als het allemaal maar goed gaat - en daar word ik weer zenuwachtig van dan."

Niet alleen in de muziek, ook in de columns die Lohues al zo'n 15 jaar voor het Dagblad van het Noorden maakt, laat de zanger zien wat hem bezig houdt. Bijvoorbeeld de kloof tussen de Randstad en het platteland. Aanleiding daarvoor was de discussie rondom zwarte piet waarbij die kloof werd benoemd. "Eigenlijk was mijn boodschap dat die hele discussie niet gaat over zwarte piet. Die onrust, die er speelt, dat noemen ze in Engeland Brexit en in Amerika is dat Trump. Daar gaat het over. Waarover dan? Dat weet ik niet, dat is de sign of the times, daar zijn we nu. Mensen gaan opeens alles roepen, zo zit het."

Als Drent merkt Lohues wel dat het soms lastig was om in de Randstad te zijn. "Soms deed het pijn, omdat je voor minder wordt aangezien. Ik erger mij er nog steeds aan als ik soms uit monden van hele intelligente hoofden dingen hoor komen over Drenthe."

'De hemel bestaat'

Lohues groeide op in een katholiek gezin. "We waren heel veel in de kerk. Mijn vader dirigeerde en speelde orgel, ik deed dat ook en was misdienaar met veel plezier, en mijn moeder maakte de boekjes voor in de kerk. Maar we gingen niet als gezin naar een mis en baden ook niet voor het eten."

Heeft God op dit moment nog wel een plek in het leven van Lohues? "Ik denk daar elke dag wel over na en dan denk ik: God als man, als wezen op een wolk, dat is het niet. Maar het bestaat wel, en de hemel bestaat ook, maar dat komt alleen omdat Herman Finkers bestaat. Hij zei: De 40ste van Mozart en de liedjes van Jacques Brel, die zijn ook ooit verzonnen, en toch bestaan ze wel. Geloven willen de mensen, dus dan maar in iets moois. En ik wil ook graag ergens in geloven."

Daniël

Lohues dankt zijn voornaam aan Daniël uit de Bijbel. "Dat vind ik hartstikke mooi, want het zijn mooie verhalen." God is mijn rechter, is de betekenis van die naam. Wordt Lohues liever beoordeeld door God of door mensen? "Het is wel een bevrijdend gevoel als je gaat denken, alleen God oordeelt over mij en het kan mij niet zoveel schelen wat de mensen ervan vinden."

Voor veel mensen kan dat ook een enge gedachte zijn, maar Lohues heeft daar een positief beeld bij. "Ik doe geen vlieg kwaad verder en bovendien heeft God het ook veel te druk om op mij te letten, waarschijnlijk."