Dit zijn de gekozen Dichters op 2019

Diep Indruk

Iedereen heeft wel

een opa

vader

of buurman

die vers van de pers

een Margriet meenam.

Met zwarte handen

verminderd gehoor

een zweem tolueen

een hartslag in het cadans

van de rotogravure.

O, Deventer Diepdruk

Van Paffraet en Van Breda

Van Liber Biblia Moralis

van bloeiende Latijnse school

van Almanak en incunabelen

van weigeren van propaganda

Is de laatste bladzijde

nu omgeslagen?

De inkt nog niet droog

evenmin de tranen

Vormt zich al een drukke rij

aan allerhande banen.

Daphne Nijhof

(gedicht bij sluiting van drukkerij Roto Smeets in Deventer dit jaar, waardoor 400 mensen op straat kwamen te staan)

Jaarwisseling

Kom, we bouwen torens

Babylon is hier dichtbij

Kom, we bouwen torens

en we bouwen op het strand

bij de zee is niemandsland.

Kom, we bouwen torens

Babylon is kinderspel

zie ons, wij bouwen torens

wij bepalen wat niet mag en wel

Kom, we bouwen torens

en vergeten alle wetten

die van ons land, die van natuur

we vergeten wat een kind kan weten

komaan,

we spelen nu met vuur

Johan Nauta

Maak eens

van je vraagteken

een uitroepteken!

van je kleine letter

een CAPSLOCK

van je spatie

een

enter

en van je tikfaut

geen backspa

want wie zichzelf

soms een typefout gunt

maakt vast ook weleens

van een misplaatste, komma

geen punt.

Pascal Cuijpers

J.A. Deelder

In een oogwenk

door het zwarte strokengordijn

dat voor de vestibule hangt

de lamellen onbewogen

de cafedeur kermt

coal black planet eclipse

bebop blijft

Frédérique Spigt

2019

Het jaar holde achter me uit

Ik spreidde mijn armen, wilde iedereen bijeen

Ze kropen weg, vielen naar beneden

Boos en tierend en gelijk hebbend.

Ze sliepen in hun bubbel en hoorden me niet.

Geloof hem niet, de oranje man die kan haatten.

Geloof hem niet, de witte gorilla die lacht in zijn vuistje.

Kijk dan naar de zachte roep in het donker. Zo donker dat het geluid smelt in de modder.

Kijk dan naar de gezichtjes bij het kaarsje. De gezichtjes op de boot, zout op de wangen.

Ik spreidde mijn armen, wilde iedereen bijeen

Ze lachen met uit, ze kropen tegen me aan, zogen de voeding uit mijn borsten.

Ik zag het witte vlees door de tralies van de veetrailer.

De kleine ogen sloten zich.

Ik spreidde mijn armen, wilde iedereen bijeen.

Anita Koops

Trump

Ik ben de president

en het is mijn plicht

om de werkelijkheid zo te verbuigen

dat beide uiteinden elkaar raken,

want wie in staat is

om in cirkels te redeneren

weet daarmee meer vrijheid te creeren

dan iemand die rechtlijning vasthoudt

aan de waarheid.

Wie genoeg heeft

van het falen van de feiten,

krijgt van mij een uitwijkmogelijkheid,

een bloemrijk alternatief,

want ik ben een kunstenaar:

ik kleur keurig buiten de lijntjes

en zet de realiteit naar mijn hand,

ik verfraai feitelijkheden,

ik ben de president.

Onno-Sven Tromp

Verbonden

Lege ruimte, holle frasen

niet bedoelen wat je zegt.

Gaan we zo ons leven lijden

steeds op afstand, niet oprecht.

Egocentrisch, zonder vreugde

nooit echt delen met elkaar.

Wat ik vind is pas belangrijk,

heb mijn mening voor je klaar.

Kom!

Luister eerst eens naar die ander.

Laat wat jij vindt, nou eens gaan.

Want alleen met die intentie,

kan pas echt contact ontstaan.

Pierre Linssen

Alzheimer

Hoe mooi de liefde ooit begon,

de lentezon

het hoge gras,

de plek waar jij mijn liefdesbriefje las.

Ik zei beloof me slechts één ding,

lees nog niet die laatste zin.

Lees nog niet die allerlaatste zin.

Tot zomaar op een dag ontstond,

een vlekje aan de horizon.

Dat jij op een zekere dag

iets in mij veranderen zag.

Ik weet nog hoe je naar me keek,

dat je mij steeds minder goed begreep.

Omdat een stilte in je hoofd,

het vuur dat langzaam werd gedoofd.

Ik zei beloof me slechts één ding,

lees nog niet die laatste zin.

Leef met mij je leven lang,

leef met mij zolang je kan.

Leef met mij zolang je kan.

Ik weet hoe moeilijk jij het vond,

dat ik niet langer naast je stond.

Het leven vloeide weg uit mij,

maar jij, jij bleef heel dicht bij mij.

Ik zei beloof me slechts één ding,

lees nog niet die laatste zin.

Leeft met mij je leven lang,

Leeft met mij zolang je kan.

Leef met mij zolang je kan.

Ik weet hoe moeilijk jij het vond,

dat ik als vaste grond verdween uit jouw bestaan,

hier ver vandaan.

Weet dat ik dicht bij je ben,

ondanks dat ik je niet herken.

Maar liefde reikt veel verder dan dat wat je ziet,

vergeet me niet.

Nu lig je weer in 't hoge gras,

waar jij mijn liefdesbriefje las.

Lees nu maar die laatste zin,

lees nu maar die allerlaatste zin.

Hou me stevig vast in jouw herinnering.

Maurice Mulderij