De PvdA is de grote winnaar deze verkiezingen

Voor de PvdA beginnen verkiezingen meer en meer te lijken op een wedstrijd van Feyenoord tegen Ajax. De spelers, de coaches en de achterban leven er vol goede moed naartoe, maar diep van binnen is iedereen al blij als er niet al te hard verloren wordt. Dus nu de campagne voor de Statenverkiezingen in volle gang is, klampt de club van Asscher zich aan ieder lichtpuntje vast.

"Ik kan het ook niet geloven, maar daar staan we op winst!" Bij Spijkers met Koppen vertelt Lodewijk Asscher trots dat de weg naar boven is gevonden. De Peilingwijzer zet de sociaaldemocraten twee zetels in de plus, ruim 22 procent groei. Toch zullen de Statenverkiezingen waarschijnlijk weer rode cijfers opleveren. EenVandaag ziet drie senaatszetels verdampen bij de sociaaldemocraten.

Polonaise

Toch mogen PvdA-sympathisanten deze dagen al in polonaise door de straten. Niet alleen lijkt de electorale bodem eindelijk in zicht, in alle stilte hebben ze de komende verkiezingen eigenlijk al gewonnen. Vrijwel alle partijen hebben sluipenderwijs de agenda van Asscher en co overgenomen. Er lijkt een sociaaldemocratische wind, een storm haast, door Nederland te waaien.

Deze week was dat duidelijker dan ooit. Met de aankoop van KLM-aandelen lijkt de staat weer een rol te willen spelen in bedrijven die belangrijk zijn voor Nederland. Tegelijkertijd davert het applaus door Den Haag als de postbesteller weer een monopoliepositie krijgt. De klap op de vuurpijl is een centrum-rechts kabinet dat enthousiast vertelt dat de "marktwerking in de zorg is doorgeslagen" en dat aan wil pakken.

Rolmodel

Inmiddels lijken alle partijen de PvdA als een soort rolmodel te zien. Van GroenLinks tot de VVD, iedereen wil een brede volkspartij worden. Zo is Buma door zijn leden naar het midden gestuurd en probeert GroenLinks in kantines de gewone man te vinden. Al is het mooiste voorbeeld de VVD. De liberalen willen graag volkser zijn. Ook pleitte de partij met hun probleemwijken plan voor de verheffing van het volk en de maakbare samenleving. En ze gaan verder dan dat.

Twee weken geleden had ik namelijk het genoegen om bij een ’Stand-up politics’ te zijn, een meet-up voor de VVD. Daar gebeurde iets interessants. Dijkhoff werd gevraagd naar hoe hij dacht over een basisinkomen. Daar zag hij niets in. Volgens hem is Nederland een mooie verzorgingsstaat met een stevig sociaal vangnet en dat zou hij graag zo houden. Daarnaast zag hij beren op de weg, bij de uitvoering. Want natuurlijk zou hij graag geld van grote techbedrijven willen afpakken, maar dat zat er "helaas" niet in. Als dat de grootste liberale partij is, wat is sociaaldemocratie dan nog?

Tragiek

Zo bezien heeft Asscher allang gewonnen. Weliswaar krijgt hij de stemmen niet, zijn agenda wordt wel uitgevoerd. Het doet me denken aan een collega die weigert de PvdA "links" te noemen. Misschien heeft ze daar wel gelijk in. De gedachten en idealen van de partij zijn inmiddels zo algemeen geaccepteerd dat het lijkt alsof er niet voor gestreden hoeft te worden.

Het is de tragiek van een politieke partij die lijkt te bereiken wat ze wou. Dat zou als winst moeten voelen, maar het lijkt mij heel frustrerend. Het komt erop neer dat niemand nog naar je luistert, terwijl iedereen wel doet wat je zegt. En in plaats van dat jij het applaus krijgt, gaan anderen er met de complimenten vandoor. Misschien is dat het moment waarop je je moet afvragen of je dan eigenlijk nog nodig bent.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV