Het Beloofde Land van Wilders en Baudet
- Nieuws
- Het Beloofde Land van Wilders en Baudet
Het Australisch model is dé oplossing als het om migratie gaat, zeggen Wilders en Baudet. Politiek redacteur David van der Wilde zoekt uit of ze gelijk hebben.
Natuurlijk is Baudet niet tegen alle vormen van migratie, zegt hij dinsdag in de Kamer. “Daarom bepleiten we het Australische immigratiemodel.” Dat zinnetje echode in mijn hoofd na het debat over het ‘Pact van Marrakesh.’ Het Australisch Model is namelijk zo’n toverspreuk die je wel vaker hoort, maar waarvan je niet precies weet wat het betekent.
Wilders bijvoorbeeld was in 2016 al fan van hoe onze tegenvoeters het immigratievraagstuk proberen op te lossen. Wie even vlug naar de cijfers kijkt snapt dat. Met hoge toelatingseisen, een handige ligging, uitbestede vluchtelingenopvang, een afschrik campagne en super strikte grensbewaking is Australië een fata morgana voor anti-migratie partijen. De immigratiecijfers daar zijn laag, zelfs lager dan in een klein land als Nederland. Wat is het geheim?
Puntensysteem
Baudet neemt in zijn internetfilmpjes graag het puntensysteem als voorbeeld. Net als in de VS wordt met een soort GreenCard-systeem gewerkt. Wie hoogopgeleid is, de taal spreekt en een lange cv heeft mag het land in. Zo niet? Vette pech. Wilders haalt graag de afschrik campagne van de overheid aan. Met YouTube-spotjes in 17 talen wordt duidelijk gemaakt dat wie per boot naar Australië vlucht, voorgoed zijn kans op een verblijfsvergunning vergooit.
Los van die maatregelen wordt het gebrek aan landgrenzen uitgebuit. Bootjes worden uit de territoriale wateren gesleept. Illegalen die toch in handen komen van de grenspatrouilles worden niet in het land zelf, maar in aanbestede kampen in het buitenland gestopt.
Nauru
Tot zover weinig nieuws onder de zon. Het Australische model is al jaren berucht. Met als bloeddiamant op de kroon de opvang op ’s werelds kleinste - en fascinerende - eilandstaatje Nauru. De Nederlandse psychiater Maarten Dormaar was in 2003 de eerste die de klok luidde over de 'concentratiekampen' daar.
Nu, ruim 15 jaar later en talloze horrorverhalen verder, gaat het er iets beter aan toe. Vluchtelingen mogen tegenwoordig over het hele eiland wandelen. Toch zijn er nog tientallen mensen met zelfmoordneigingen en houdt de opvang te wensen over. Twee maanden geleden werden zelfs de hulpverleners van Artsen Zonder Grenzen van het eiland gestuurd.
Australië ligt internationaal al jaren onder vuur vanwege het immigratiebeleid, maar lijkt daar niet wakker van te liggen. Ook is de ‘Pacific Resolution,’ met kampen in Papua Nieuw-Guinea, Manus en Naru, niet per definitie illegaal. Zo legt mensenrechtenjurist Patrick van Berlo me uit. Sterker nog, de aanpak werkt. Het aantal migranten loopt terug en mensensmokkelaars mijden Australië. Zelfs zonder al te veel politieke weerstand. Eigenlijk zijn alleen de Groenen tegen het gevoerde beleid.
Prijskaartje
Dus misschien hebben Baudet en Wilders wel een punt. Je moet dan wel de erbarmelijke omstandigheden en discutabele opvang voor lief nemen. Ook moet je de portemonnee trekken. Er hangt namelijk een flink prijskaartje aan deze aanpak. Jaarlijks legt Australië zo’n 2,5 miljard euro neer voor de Operation Sovereign Borders.
Een bedrag dat in Nederland overigens nog hoger zou liggen. Immigratie patrouilles langs de landsgrenzen zijn nou eenmaal duurder dan op zee. Ook hebben we geen noodlijdend eilandstaatje in de buurt waar we voor een appel en een ei vluchtelingen kunnen dumpen.
Ongemakkelijke waarheid
Daarnaast is de ongemakkelijke waarheid dat we al heel goed naar het voorbeeld van onze tegenvoeters hebben gekeken. Onze migratie eisen zijn streng. En met de Turkije-deal heeft Europa de Australische oplossing zelfs bijna compleet gekopieerd. Bootvluchtelingen worden terug gesleept en een ander land vangt tegen betaling de mensen voor ons op.
Gek genoeg roepen zowel de PVV als het FvD dat die Turkije-deal verschrikkelijk is en we een voorbeeld moeten nemen aan Australië. Natuurlijk klinkt dat stoer. Maar als je echt luistert naar wat ze zeggen, dan klinken Wilders en Baudet toch vooral als twee jongetjes die hun huiswerk niet gemaakt hebben en daarom maar iets roepen.
David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV