Oranje-en ontembare Leeuwinnen: een wereld van verschil
- Nieuws
- Oranje-en ontembare Leeuwinnen: een wereld van verschil
De wedstrijd tussen Kameroen en Nederland belooft een confrontatie te worden tussen Afrikaans en Europees voetbal. Maar de verschillen gaan veel verder dan speelstijlen alleen. De ploegen slapen weliswaar in hetzelfde hotel, als je ze zo volgt in Valenciennes blijken ze ook buiten het veld mijlenver van elkaar af te liggen.
De afsluitende training van Kameroen, die ik een kwartier mag bijwonen, begint bijzonder. De selectie vormt een kring, er volgt een kort gebed waarna de dames en de staf uit volle borst het volkslied zingen op de middencirkel. Zo gaat dat voor én na iedere oefensessie. Oranje daarentegen bewaart het Wilhelmus voor de wedstrijddag. De Nederlandse kring, voorafgaand aan de training, lijkt mij meer praktisch van aard. Wat gaan we doen, wat wordt er van de speelsters verwacht?
De persconferentie-ruimte in het stadion stroomt vol voor Oranje. Het journaille is grotendeels afkomstig uit Nederland, maar ook de Duitse zender ZDF en Franse verslaggevers zijn afgekomen op de sterren Lieke Martens en Vivianne Miedema, die naast bondscoach Sarina Wiegman aan tafel zitten.
Het gaat over de nieuwe status van Oranje, na het behalen van de Europese titel. Kon Wiegman daarvoor in de luwte ongestoord haar werk doen, sindsdien krijgt zij net als collega Koeman bij de mannen te maken met 16 miljoen bondscoaches, die allemaal een visie hebben op de ploeg. Waarom speelt Jill Roord niet vanaf het begin? Wisselt de bondscoach niet te laat? Moet ze na het teleurstellende optreden tegen Nieuw-Zeeland haar elftal niet omgooien? En wie moet de geblesseerde Van der Gragt vervangen?
Heeft Wiegman ook gehoord wat inspanningsfysioloog Raymond Verheijen over het ‘schokkende’ WK-niveau heeft gezegd? Dat de wedstrijden beter achter gesloten gordijnen gespeeld konden worden? Wat vindt de bondscoach daarvan? Wiegman blijft de rust zelve, antwoordt netjes dat iedereen, ook Verheijen, mag vinden wat hij wil. En verzoekt de verslaggever vervolgens vriendelijk om zijn volgende vraag over de wedstrijd te laten gaan.
Een uur later staat de persconferentie van Kameroen op het programma. De zaal is inmiddels leeg, op drie Nederlandse journalisten en een Fransman na. Het oogt wat potsierlijk, het gezelschap van de bond is groter dan het aantal toehoorders in de zaal. Vrijwilligers staan klaar om verslaggevers de microfoon aan te rijken, alsof zaalversterking nodig is in deze uitgestorven ruimte. Tolken zitten klaar om ieder woordje feilloos naar het Nederlands te vertalen.
Een spannende middag wordt het niet. De bondscoach en sterspeelster Gaëlle Enganamouit doen bepaald geen moeite dit kleine clubje journalisten te behagen met sappige quotes en strooien wat nietszeggende teksten in de leegte voor hen.
Ja, Gaëlle kent Lieke Martens nog uit haar tijd in Noorwegen. Maar ze is nu een tegenstander, die ze moet verslaan. Punt. En de coach, laat die zijn ploeg in vergelijking met de eerste wedstrijd tegen Canada, íets meer de aanval zoeken? We moeten aanvallen, we moeten ook verdedigen. Daar mag u het mee doen.
En dan weer snel naar het chique hotel, waar twee groepen Leeuwinnen, ontembare en Oranje, weliswaar onder één dak slapen, maar elkaar nog geen moment getroffen hebben. Als echte roofdieren pakken ze nu hun rust, om zaterdagmiddag vol energie hun prooi te bejagen op de savanne die in Valenciennes gewoon Stade du Hainaut heet.