Rolf Schrama: 'De reis van mijn leven die ervoor zorgde dat ik mijn beperking omarm'

Het gevoel komt helemaal terug bij Schrama nu hij de spelen van een afstand bekijkt. Vijf jaar geleden in Rio was hij zelf actief in een sport die inmiddels niet meer paralympisch is: zeilen. Echt ervan genieten kon hij op dat moment niet. Toen het resultaat in Rio ging lonken, leverde hem dat druk op. "Ik maakte deel uit van TeamNL, de kranten kwamen op me af. Ik voelde heel erg de druk op mijn schouders. De onbevangenheid was weg. Achteraf is dat zonde geweest. Ik ging krampachtiger varen." Uiteindelijk werd hij zevende met Sandra Nap en dat voelde als een deceptie.

Pas veel later kon hij er anders naar kijken. Het slechte gevoel duurde een half jaar. "Toen kwam het besef dat de weg die ik heb afgelegd zó waardevol is. Dit was de reis van mijn leven. Het zorgde ervoor dat ik mijn beperking heb omarmd." Hij heeft na Rio nog maar één keer gezeild. De boot was van de watersportbond. "Omdat de sport niet meer paralympisch is, viel het wedstrijdveld uit elkaar."

Leven voor en na de sport

Schrama werd geboren met diastrofische dysplasie, een vorm van dwerggroei. Een zeer zeldzame aandoening. "Ik ken er vijf in Nederland die het ook hebben." Het uit zich bijvoorbeeld in gewrichtsproblemen en klompvoeten. "Ik ben altijd in gevecht met de zwaartekracht."

Zijn leven voor zijn topsportcarrière zag er heel anders uit. "Ik wilde de wereld altijd laten zien dat ik normaal was en gewoon rijk kon worden. Ik had een goede baan in de financiële sector. Op een dag liep ik naar mijn auto en voelde ik me steeds kleiner worden. Ik herkende me niet in de spiegel. Dat moet anders, dacht ik. Toen heb ik voor het eerst lilliputter ingetikt op internet. Ik kwam erachter dat kleine mensen elkaar opzoeken op bijvoorbeeld conventies. Zo’n conventie bezoeken, werkte als een bevrijdend moment. Ik moest lotgenoten spreken om te beginnen met de acceptatie van mijn beperking."

Inmiddels is hij teruggekeerd in de financiële wereld. Hij werkt bij een vermogensbeheerder op de Zuidas en zoekt talenten met een arbeidsbeperking. "Bedrijven beseffen steeds meer dat diversiteit belangrijk is. Er staan nog te veel mensen onterecht langs de zijkant. Als je iemand met een beperking op de juiste plek zet, dan valt de beperking weg. Ik vind het een recht van mensen om te kunnen groeien."

Paralympisch Audiomuseum

Boccia wordt door Schrama toegevoegd aan het Paralympisch Audiomuseum. "Het is een soort jeu de boules voor mensen met een behoorlijke beperking. Een onderbelichte sport die meer aandacht verdient", aldus Schrama. In Tokio is een Nederlandse bocciaspeler actief: Daniel Perez.