'Het lijkt misschien heel zakelijk, maar ik heb ook dat verdriet gehad en heb gedacht: waarom ik?'

De voorbereiding op deze Paralympische Spelen liep dit jaar vanwege de coronapandemie anders dan andere jaren, zo vertelt Vergeer: "Hoe ik mijn rol als chef had verwacht: kennis maken met sporters, horen waar zij naar uitkijken. Maar die gesprekken vonden óf niet plaats, óf soms via de telefoon. Ik heb wel het geluk dat ik veel sporters nog ken vanuit mijn eigen actieve carrière, of toen ik als assistent-chef de mission in 2016 meeging. Maar er zit toch echt nog wel een aantal sporters bij die ik nog niet zo goed ken, en waar ik wel mijn tijd in had willen investeren, maar dat is zeker niet bij iedereen gelukt."

Vergeer hoopt dat er sportief goed gepresteerd wordt dit jaar, maar hoopt uiteraard ook op een veilig verloop van de Spelen, zonder besmettingen: "Ik ben vooral bezig met de gezondheid en de veiligheid van de spelers. Dus ik hoop vooral dat dat goed gaat. En dat vind ik gek om te zeggen, omdat je eigenlijk alleen maar met sport bezig wil zijn. Maar dat is onder deze omstandigheden gewoon niet zo."

'Rumoerig jaar achter de rug'

Vergeer heeft een rumoerig jaar achter de rug. In 2020 werd er een agressieve vorm van borstkanker bij haar geconstateerd, dat terwijl ze net vier maanden moeder was geworden van een meisje. Daar ging een lang traject met een draagmoeder aan vooraf: "Het was een heel lang traject, je bent de gelukkigste persoon op aarde dat het is gelukt en ineens sta je zo wankel; oh god wat gaat er nu allemaal gebeuren door borstkanker. Je wil dan je kindje op zien groeien en opeens is het de vraag of dat wel gaat lukken. Die onzekere momenten heb ik ook gehad. Dat je denkt: dit mag niet gebeuren. Het lijkt allemaal heel makkelijk en heel zakelijk, maar natuurlijk heb je ook die momenten dat je denkt: waarom ik?"

Het is inmiddels een jaar geleden dat zij haar behandeling afsloot: "Ik realiseer mij nu wel eens als ik op vakantie ben met mijn gezin, of als ik mijn dochter in mijn armen heb, dat ik zo blij ben dat ik dit nog mag meemaken. En ook wel de lessen dus dat thuis zijn en thuis tijd hebben zo waardevol is. Dat je dat goed op orde hebt en dat je een fijne tijd met elkaar hebt. Daar mag eigenlijk nooit iets voor in de plaats komen."

Paralympisch audiomuseum

In Miss Paralympics wordt een canon opgesteld van Paralympische momenten. Esther Vergeer plaatst de paralympische finale tegen Korie Homan op de Spelen van Beijing in 2008 in het museum. Zij kreeg daar een matchpoint tegen, een spannend moment waar niet op valt te trainen, aldus Vergeer.