Kai Verbij: 'De Spelen waren alles voor mij'
- Nieuws
- Kai Verbij: 'De Spelen waren alles voor mij'
Kai Verbij zag zijn Olympische droom in duigen vallen. Maar, door dit verlies is hij zijn andere prestaties meer gaan waarderen. In De Nieuws BV vertelt hij over de impact van zijn carrière in de afgelopen vier jaar.
Video niet beschikbaar
Zelf omschrijft Verbij het goud op het WK sprint in 2017 als zijn hoogtepunt. Verbij is half-Nederlands en half-Japans, ''het heeft iets unieks", zegt hij. ''Mijn vader is Nederlands en mijn moeder is Japans. In Japan kan ik vrij grof zijn en in Nederland vrij gesloten voor mensen die ik niet ken. Mensen om me heen zouden me omschrijven als grof en aanwezig terwijl ik op het eerste gezicht een vrij rustige jongen lijk. Het perfectionistische heb ik van mijn moeder, dat is niet perse iets Japans maar iets Aziatisch.''
In Japan kan ik vrij grof zijn en in Nederland vrij gesloten voor mensen die ik niet ken
De schaatser heeft een Japans paspoort maar kiest er bewust voor om uit te komen voor Nederland: ''De teams en de mensen met wie ik train in Nederland zijn veel beter. Nu begint daar in Japan wel verandering in te komen, het gaat heel goed met het Japanse schaatsen en er is veel geld daar. Maar de beste rijders zijn voor mij in Nederland. Het is veel fijner als je daarmee kunt concurreren. Mijn teamgenoten zijn sterk en ik heb een goede click met ze. Als ik in Japan zou moeten wonen om voor Japan uit te komen hoef ik dat niet. Ik spreek wel Japans en dat is ook vrij goed. Maar ik kan geen diepgaande gesprekken voeren en ik weet niet of ik heel erg gelukkig kan zijn als ik niet kan zeggen wat ik wil.''
Blessure
Tijdens het Olympisch Kwalificatie Toernooi in Thialf vorig jaar werd teamgenoot en maatje Dai Dai Ntab gediskwalificeerd na een valse start: ''Er waren eigenlijk drie dingen die je dan denkt, de eerste is eigenlijk heel egoïstisch en gemeen, maar het scheelt wel een plek. Hij is een sterke concurrent. Het tweede moment is een split-second, shit hij ligt eruit. Wat je dan meteen denkt is, ik moet het alleen doen en dan begin je lichtjes in paniek te raken. Bij schaatsen is het toch wel heel fijn om iemand naast je te hebben. Dat brengt je vaak net iets verder. Bij de start zet je vervolgens een knop om en denk je helemaal niets."
Bij schaatsen is het toch wel heel fijn om iemand naast je te hebben. Dat brengt je vaak net iets verder
Toen Verbij van start ging scheurde hij een spier in zijn lies: ''Dat is me nog nooit overkomen maar dat is bij de eerste beweging gebeurd. Ik dacht al meteen, het is klaar. Alleen ik wist als ik nu recht op ga staan, ga ik niet naar de Spelen. Ik ging proberen gewoon door te schaatsen en iets op mijn linker been te leunen, want mijn rechter been deed heel erg pijn. De race heb ik vervolgens uitgereden en toen ik over de finish kwam dacht ik, dit gaat hem niet worden.'' Uiteindelijk is hij tijdens het toernooi als tweede gekwalificeerd voor de Spelen.
Door de gescheurde spier werd trainen voor de Spelen een race tegen de klok. Na het kwalificatie toernooi duurde het nog negen weken voordat de Spelen begonnen. ''Sportartsen hadden me geadviseerd de eerste weken niks te doen. Maar dat kan natuurlijk niet. Geestelijk was ik na een tijdje heel licht in m'n hoofd. Ik was totaal niet bezig met de Spelen, ik was alleen maar bezig met herstellen want anders ga ik niet naar de Spelen.''
Mijn familie is er altijd voor me en steunen me altijd
Een teleurstellende Olympische Spelen
Uiteindelijk werd hij 6de en 9de tijdens de Spelen: ''Als je naar mijn voorseizoen keek was ik favoriet voor een medaille. Op het moment dat ik klaar was met mijn race, dacht ik eerst dat ik een goede wedstrijd had gereden. Toen de eindtijd tegen viel wist ik dat het niet goed genoeg was. Ik besefte dat ik te weinig tijd heb gehad. Je wereld stort niet echt in, maar mentaal ben je op. Je hebt er lang naartoe gewerkt en ik wilde zo graag naar de Spelen. De Spelen waren alles voor mij en daardoor heb ik alles eromheen niet zo serieus genomen. Daar heb ik achteraf lichtjes spijt van. Een voorbeeld hiervan is, toen ik Nederlands kampioen werd was ik wel blij, maar ik zag het allemaal als een kleine test voor de Spelen. Het besef was er niet, ook niet toen ik wereldkampioen werd. Dit heeft het plezier van het winnen een beetje afgenomen.''
De Spelen waren alles voor mij en daardoor heb ik alles eromheen niet zo serieus genomen. Daar heb ik achteraf lichtjes spijt van.
Verbij: ''De topsport is een vrij egoïstische wereld, veel mensen om je heen moeten zich aanpassen aan jou. Dat is wel af en toe best pittig, ik vind het niet heel prettig dat mensen zich constant aan mij moeten aanpassen. Dat is nu de situatie waarin ik sta. Achteraf had ik misschien meer leuke dingen kunnen doen. Mijn familie is er altijd voor me en steunen me altijd.''