Wil Hartog: ‘Ik dacht even dat mijn ouders weer samen kwamen dankzij mijn TT-overwinning’

"De mooiste dag van m'n leven", noemt Wil Hartog 25 juni 1977. "Nog steeds, dat zal altijd zo blijven." In het koningsnummer van de TT in Assen, de 500cc-klasse, nam Hartog het als privérijder op tegen kampioenen als Barry Sheene en Giacomo Agostini, die voor de fabrieksteams met betere motoren reden. Tot zijn eigen verbazing was de Witte Reus, zoals Hartog vanwege zijn witleren motorpak werd genoemd, al zijn concurrenten te snel af.

Drankje

Een onmisbare schakel in deze overwinning was een drankje dat Hartog kreeg van de vrouw van zijn grote concurrent Barry Sheene. In de dagen voor de race was Hartog namelijk flink ziek geworden. “Het was een buikvirus, een vreselijke griep. Ik kon m’n eten er niet in houden, ik was verschrikkelijk zwak. Bij de training op donderdag was ik in het hotel op bed gebleven. Ik was echt heel slecht en beroerd.”

Op vrijdag moest Hartog wel naar de training toe om zich te plaatsen voor de race. Bij het ontbijt in het hotel vroeg Barry Sheene aan hem waar hij de dag ervoor was. “Ik leg het hem uit en hij zegt: wacht maar, dat heb ik ook weleens. En hij roept z’n vrouw Stephanie en die gaat naar de kamer om een drankje op te halen. Ik nam het drankje in en ja: het eten bleef erin.” Hartog kon gaan trainen en reed goed genoeg om de dag erna aan de start te mogen verschijnen.

Prince Philip

Jaren later had Hartog nog een koninklijk onderonsje over dit wondermiddel, bij een tribute voor de inmiddels overleden Barry Sheene in Scarborough, waar de Witte Reus was uitgenodigd. “Prince Philip was daar ook bij. Ik legde hem het verhaal uit dat ik een drankje kreeg van Barry Sheene en dat ik daardoor de TT kon winnen. Prince Philip had heel veel humor. Hij zei: you bloody Dutchman already used drugs in those times!” Maar wat voor mysterieus drankje was het nou echt? Wil Hartog geeft toe: "Het was Norit."

Regen, maar niet glad

Naast de enorme concurrentie en de buikgriep leek er nog een kink in de kabel te zitten voor de overwinning van Wil Hartog: het regende op 25 juni 1977. En een maand daarvoor was hij bij een race in Tubbergen keihard onderuit gegaan en op z'n buik over de baan geschoven - dus de Witte Reus was in Assen bang om uit te glijden. "Maar op dat moment komt er een zinnetje bij me naar binnen van Jaap Moojen, die negen jaar daarvoor was verongelukt, die mij aan m’n eerste racemotor had geholpen. Jaap Moojen zei: als het op Assen regent, is het niet glad."

Omdat er buiten de TT nooit werd geracet op Assen, was het een stroef circuit, zelfs in de regen. "Dat zinnetje gaf mij verschrikkelijk veel vertrouwen. Ik durfde te gaan, terwijl ik geen regenrijder was. Maar andere coureurs hadden ook geen ervaring met een nat Assen, want het was altijd prachtig TT-weer."

'Als ik de TT win, dan stop ik'

Toen Wil Hartog als eerste over de finish was gekomen en zijn overwinning vierde, zag hij zijn ouders samen – een bijzonder moment. “Ik sta op het podium, ik kijk om me heen en daar zie ik m’n vader naar m’n moeder toe lopen, ze omhelzen elkaar… Ze waren een jaar daarvoor gescheiden. En toen op dat moment dacht ik: ze komen weer samen dankzij mijn TT-overwinning.” Deze gedachte emotioneert Hartog nog steeds. “Maar helaas, ze kwamen niet meer blijvend bij elkaar.”

Toch blijft het een waardevolle herinnering voor Hartog. Zijn ouders waren allebei heel trots op hem. “Maar er was wel één probleem. Want ik had m’n moeder iets beloofd. Al jaren daarvoor zei ze altijd: wanneer stop je nou, je bent toch al kampioen? Ik zei: als ik de TT win, dan stop ik. Want ik wist zeker dat ik hem nooit zou winnen.” Dat liep toch even anders.

'Assen' van The Cresters

De TT van 1977 is ook vereeuwigd in het nummer Assen van de Britse band The Cresters. Wil Hartog staat op de LP-hoes en The Cresters zingen: “Gotta make the scene, watch Hartog and Sheene, down in Assen!”