Andere Tijden Kees: Een Nederlandse joker op de bobsleebaan en de duim van Gerard van Velde

"Op de bobsleebaan komt vandaag een Nederlandse in actie, maar onder de vlag van Oostenrijk. Jennifer Onasanya, geboren in Leiden, heeft sinds december 2020 de Oostenrijkse nationaliteit. Ze was in Nederland actief in het speerwerpen, maar besloot mede door blessures over te stappen naar bobsleeën. Karlien Sleper, ook als bobsleester op de Spelen actief, kent haar als ex-speerwerpster goed en maakte Onasanya warm voor bobsleeën."

"Onasanya, wiens vader Nigeriaans is, zit sinds 2015 in de bobslee en is nu al jaren de remmer in de bob van de Oostenrijkse pilote Katrin Beierl, die eerder met Sleper samenwerkte. Onasanya werd eens door Beierl uitgenodigd om naar Oostenrijk te komen en ze blonk direct uit met haar snelheid bij de start. Vanaf toen is ze omarmd in Oostenrijk, waar natuurlijk meer ondersteuning en financiële mogelijkheden zijn voor bobsleeërs. Onasanya is een soort Nederlandse joker bij bobsleeën. Wie weet zit er een halve Nederlandse medaille in."

Vervelende kerel

"Ik keek ook uit naar de 1000 meter schaatsen bij de mannen. En twintig jaar nadat Gerard van Velde goud veroverde op de 1000 meter in Salt Lake City, stond hij nu als coach van Hein Otterspeer langs de olympische schaatsbaan. Ik bewaar bijzondere herinneringen aan de weg naar olympisch goud van Gerard in 2002."

"Begin jaren negentig ging ik naar ijsbaan Kardingen in Groningen, waar ik Gerard zou interviewen. Het werd een lastig interview. We kregen wat woorden en eigenlijk vond ik Gerard een vervelende kerel. Hij had toen iets gezegd in De Telegraaf en ik kwam daar op terug. Gerard zei dat ik daar niet over door moest emmeren."

"Gerard was toen de beste Nederlandse sprinter en werd gezien als de opvolger van Jan Ykema, die in 1988 olympisch zilver behaalde op 500 meter. Op de Spelen van Albertville in 1992 mist Gerard op eenhonderdste van een seconde brons op de 1000 meter. Op de 500 meter werd hij vijfde. Tijdens de Spelen in Lillehammer (1994) stelde Gerard zwaar teleur met een 21ste plaats op de 500 meter en een negende plek op de 1000 meter."

"Toen kwam de introductie van de klapschaats. Gerard kon daarop niet uit de voeten en miste de Spelen van 1998 in Nagano. Gerard ging daarna nog naar het WK afstanden in Calgary, maar dat ging zo slecht. Ik was daarbij aanwezig en hij zei tijdens het interview: 'Ik stop ermee. Ik kan echt niet op die kleredingen rijden.'"

Bijna NOS-collega

"Na de Spelen van Nagano stopte onze schaatsverslaggever Albert Schipperijn, die manager werd van Marianne Timmer. De NOS zocht iemand voor de interviews langs de ijsbaan. Ik zag dat niet zo zitten en toen ontstond het idee om Gerard te vragen. Hij was gestopt en kende iedereen in het wereldje. Gerard wilde het proberen en werd aan mij gekoppeld. Ik zou hem opleiden tot interviewer. We zijn naar een trainingskamp van de Nederlanders in Noorwegen gegaan en daar hebben we interviews voor de camera geoefend op een parkeerterrein. Gerard stond met een briefje in zijn handen voor de vragen. Hij vond het super spannend."

"Wat mooi was om te zien, was dat Rintje Ritsma, Marianne Timmer en Leen Pfrommer Gerard echt hielpen tijdens de interviews. Als Gerard een vraag stelde gaven ze veel uitgebreider antwoord dan normaal. Alsof ze hem de baan bij de NOS wilde bezorgen. De beelden van de interviews hebben we in Nederland gemonteerd en ondertussen haalde Gerard koffie. Hij zei dan: jeetje, wat duurt dat monteren lang zeg en wat ingewikkeld allemaal. De samenwerking duurde niet lang."

"Een paar weken later kreeg ik een kaartje in mijn postvak: 'Kees bedankt voor de wijze lessen, maar ik ben toch nog niet klaar met schaatsen'. Gerard ging marathons schaatsen. Nou, dat ging voor geen meter. Toen kwam de vraag van Ritsma en Martin Hersman of Gerard trainingspartner wilde worden. Dat zag hij zitten en dat bleek een gouden zet. Hij leerde daar alsnog op de klapschaatsen te rijden."

Tarzan van Salt Lake

"Gerard wist de Spelen van Salt Lake City te halen. Ik heb toen een reportage gemaakt met de sprintploeg: Gerard, Jan Bos, Erben Wennemars en Jacco Jan Leeuwangh. Ik dacht: het zal toch niet gebeuren dat hij hier als dertiger alsnog een medaille haalt. Ik zat voor de NOS in de bergen, maar ben voor de 1000 meter naar de schaatsbaan gekomen. Op sensationele wijze won Gerard goud. Daarna hadden we een momentje. Gerard liep op het middenterrein als een Tarzan rond en zag mij achter de board en stak enthousiast zijn duim op. Dat was een heel bijzonder moment."

"Met Andere Tijden Sport hebben we een aflevering over Gerard gemaakt: Gouden Gerard en de klapperende schaats. Gerard mocht in Salt Lake City de vlag dragen bij de sluitingsceremonie. Samen met cameraman Dennis Westenberg ben ik op een slinkse manier langs de security geglipt en toen zijn we met Gerard op de foto geweest. Normaal ben ik daar niet zo van, op de foto gaan met atleten, maar met Gerard heb ik een speciale band."