In Saint-Léonard-de-Noblat vind je herinnering en pijn

Het was dan ook niet meer dan logisch dat de Tour-karavaan Saint-Léonard-de-Noblat zou aandoen. In dit middeleeuwse Franse stadje van 4500 mensen woonde Poulidor. Hij was de beroemdste burger. In het oude centrum staat een houten beeld van Poupou, de rechterarm omhoog als in een zegegebaar, de linkerhand op het stuur van zijn fiets. De trotse lach op het gezicht.

In Saint-Léonard-de-Noblat wordt de herinnering aan Raymond Poulidor tastbaar. Dat zit hem niet alleen in de talloze spandoeken en posters met zijn beeltenis die voor deze heugelijke Tour-dag zijn opgehangen. Het zit hem ook niet in de etalages van de slager, de boekenwinkel en de bloemist, die gedecoreerd zijn met Poulidor-parafernalia.

Het zit ‘m in de verhalen die je hoort van de dorpsbewoners. Een vrouw die de kampioenstruien van haar man laat zien, ook een wielrenner. Haar man trainde wel eens met Poulidor. Zo’n normale man, Raymond. Benaderbaar, wars van sterallures. Gewoon, één van ons.

De eigenaar van een restaurant haalt het zonnescherm naar beneden en vertelt ondertussen over Poulidor. Iedere eerste maandag van de maand kwam hij langs om een hapje te eten. Altijd weer, die eerste maandag. En als hij in zijn woonplaats verbleef - Poupou was nogal eens en route - dan zagen ze hem vrijwel dagelijks met z’n mountainbike voorbij fietsen. Krantje halen, een boodschap doen. 'Très gentile', omschrijft de uitbater zijn beroemde klant. Zijn gezicht glundert als hij over Poulidor vertelt.

Zo levend als de herinnering aan Poulidor is in Saint-Léonard-de-Noblat, zo pijnlijk is ook het besef dat hij er niet meer is. Dochter Corrine, de moeder van Mathieu en David van der Poel, staat bij de gedenksteen voor haar vader, nabij de plaatselijke begraafplaats. Ze worstelt met haar emoties.

Natuurlijk, ze vindt het prachtig dat haar vader door de Tour-organisatie postuum wordt geëerd. Dat het peloton straks door het stadje rijdt, doet haar niet zoveel. Maar wat is het confronterend om de auto in de karavaan te zien rijden, waar hij decennia lang in zat. Op een dag als vandaag is het moeilijk voor te stellen dat hij er niet meer is, vertelt Corrine.

Ik kijk naar de gedenksteen, met het prachtige heuvelland op de achtergrond en zeg dat het een bijzondere plek is. “Ja”, zegt Corrine met een wrange lach. “Hij heeft hier een mooi uitzicht.”

In het oude centrum blijkt het houten beeld van Raymond Poulidor aangetast door de weersomstandigheden. Het verhaal gaat dat men ooit heeft aangeboden het beeld weer in oude staat te herstellen. Maar Poupou wilde daar niets van weten. Het hout dat met het verstrijken van de tijd bederft, dat staat voor de vergankelijkheid van het leven.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.