De bus die staat voor avontuur

Oranje dubbeldekker

In alle speelsteden is de parade een bezienswaardigheid. In Le Havre zagen we Fransen in tranen. Niet omdat ze de totale afbraak van hun stad vreesden, maar omdat ze zo’n scene van vreugde en muziek niet eerder hadden meegemaakt. Ook in Reims is de kathedraal van deze voetbal-belijdenis een Oranje dubbeldekker. Een bus met een verhaal.

Aan de vooravond van Nederland-Canada rijd ik, terwijl de schemering heeft ingezet, naar Dizy. Een kilometer of dertig van Reims, middenin de champagnestreek. Op een foeilelijk industrieterrein kom ik terecht bij een hotelletje. De deur van een zaaltje staat open. Vanaf het parkeerterrein verraden de klanken al dat een gezelschap Nederlanders het zich daarbinnen uitstekend naar de zin maakt.

Straten onveilig maken

Het gezelschap vormt de motor van de bus, die op het parkeerterrein staat te pronken. In 2004 hebben deze fans van Oranje de dubbeldekker op de kop getikt. Het vehikel kreeg een mooie oude dag, na bijna 25 jaar van lijndiensten rijden in Londen. Het vermoeden bestaat dat er ten tijde van de koop al 1,5 miljoen kilometers op de teller stonden.

Het beeld van feest, muziek en meters bier als de bus door de straten van de speelsteden rijdt, is welbekend. Maar het gezelschap hier in Dizy maakt ook het asfalt mee als de stoet Oranje-supporters er niet bij is. In 2014 ging de bus op transport naar Brazilië, om daar tijdens het WK de straten onveilig te maken. Of eigenlijk was het andersom. Het Zuid-Amerikaanse wegdek was dermate abominabel dat de bus, die duizenden kilometers aflegde van Rio naar Salvador naar Fortaleza en weer terug, van het vele stuiteren bijkans door de mechanische hoeven zakte.

Vooral de niet altijd duidelijk waarneembare drempels bleken een aanslag op de wagen. Het gezelschap ondervond al snel dat de winkeltjes met tweedehands uitlaten niet voor niets in de buurt van die drempels waren opgesteld. Daar stond het Oranje-gevaarte dan met panne langs de kant van de weg. Brazilianen kwamen aanrennen met twee opmerkingen: ‘Kan ik met de bus op de foto’ en ‘Jullie moeten hier snel weg, want aan de overkant is een levensgevaarlijke favela’. Initiatiefnemer Henk van Beek vertelt met een lach hoe de Brazilianen razendsnel voor de gestrande Hollanders in de bres sprongen om het euvel te verhelpen en de dubbeldekker weer aan het rijden te krijgen.

Bus met een ziel

Van Beek is inmiddels wel wat gewend als het gaat om autopech. Een bus van bijna 40 jaar heeft nogal wat mankementen. Vorig jaar nog is de dubbeldekker volledig gestript. De techneuten van de club vervingen de leidingen, voorzagen de bus van een nieuwe motor. En dan nog kon het gebeuren dat ze de eerste de beste rit weer op de vluchtstrook stonden van de A27.

De man die de bus vandaag van Dizy naar Reims zal sturen, vertelt over de rit naar dit dorpje tussen de glooiende heuvels. Kilometerslang liep de weg steil omlaag. De chauffeur hield zijn hart vast. Louter remmen op de motor was ondoenlijk, maar zouden de remmen van de bus de afdaling wel houden? Het avontuur liep goed af.

Ze kijken haast vertederd naar de bus, de stoere mannen van het eerste uur. Voor hen is dit gevaarte zoveel méér dan een simpel vervoersmiddel. De bus herbergt een verleden. Tussen het metaal en de Oranje-lak zit een ziel. Inruilen voor een modernere bus? Geen denken aan, verzekert Van Beek mij. Een van zijn kameraden vult hem aan: "Het is een beetje je kind, snap je?"