Valdeblore geniet in alle rust van het peloton

Een eeuw terug in de tijd

Hoog in het dorp vind je de kerktoren en iets lager gelegen de dorpskroeg, Bar Tabac 'Chez Edhy', waar de dorpelingen 's ochtends samenkomen voor een kopje koffie, een pain au chocolat en een goed gesprek. Even verderop spelen de pensionado’s hun partijtje jeu des boules met niet verholen fanatisme. Het is 2020, maar in Valdeblore zou je je zomaar een eeuw terug in de tijd kunnen wanen.

De gendarme bij de rotonde kijkt me verbaasd aan als ik niet van zins blijk om linea recta en op volle snelheid het dorp weer uit te rijden. Ik leg hem uit dat ik niet op doorreis ben maar mijn dag juist graag kom doorbrengen in Valdeblore, gelegen onderaan de Col de la Colmiane, de eerste beklimming van deze Tourrit.

Geen wielerfanaten

Bien sur, gebaart de agent. Hij haast zich om een dranghek te verplaatsen en een riante parkeerplaats te creëren voor het hoge bezoek uit Nederland. Andere gasten verwacht hij niet op de dag dat Valdeblore de Tour viert. Normaal staan bergetappes garant voor een invasie aan campers en carnavalesk uitgedoste wielerfanaten die in de bochten de renners naar boven schreeuwen of soms letterlijk een duwtje in de rug geven.

Maar niet dit jaar. Op de smalle wegen naar de top komen toeschouwers en renners wel heel dicht bij elkaar. En dat is in de Tour de Bubbel te riskant. Daarom hebben de autoriteiten de enige weg die leidt naar Valdeblore en dus naar de Colmiane, een kronkelweg van dertig kilometer met een oneindige hoeveelheid haarspeldbochten, al om 10 uur in de ochtend afgesloten voor gemotoriseerd verkeer.

The only way up

Er ís een manier waarop je als wielertoerist toch aan de flanken van de Colmiane kan staan, maar daarvoor is een topconditie vereist. The only way up is namelijk te voet of te fiets. Bij de gedachte alleen al haken de meesten af. En dus is er nauwelijks bedrijvigheid in Valdeblore, enkele uren voordat het peloton zijn opwachting maakt. Laat staan nervositeit.

Vanaf de kant van de weg kijk ik in de achtertuin van een familie, waar de pater familias de barbecue aansteekt, terwijl moeders de flessen wijn op een lange tafel zet. Als de reclamekaravaan in aantocht is, verlaat het gezelschap even tafel en tuin. Langs de weg is het zwaaien en graaien. Immers de sponsors van de Tour overladen Valdeblore met snuisterijen. Even verderop graait het plaatselijke brandweerkorps gretig mee.

Daarna trekt de familie zich weer terug in de tuin voor nog een glas wijn, nog een stuk vlees. Als we van achter de heuvels vijf helikopters zien opdoemen, is dat het signaal om weer positie te kiezen. Motoragenten, rode auto’s van de organisatie. En ja, daar zijn de koplopers.

Dertig man, waarschijnlijk geboren, vrijwel zeker getogen in Valdeblore, applaudisseren beschaafd voor het passerende peloton. Een jongeling heeft een megafoon die veel meer decibellen produceert dan hoort bij een dorp als dit. Maar niemand die er wat van zegt. Het zal de dorpsgek wel zijn.

Als het circus voorbij getrokken is, lopen de pensionado’s terug naar 'Chez Edhy', waar ze met een borrelglaasje in de hand op televisie de ontknoping volgen. Als Alaphilippe zijn slag slaat, klinkt er in het dorpscafé geen gejuich. De mannen beginnen een discussie over wielertactieken. Die zal nog even voortduren. En daar hebben ze geen wielertoerist bij nodig.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.