Het slottoernooi van Serena Williams

“Ik heb twee keer tegen haar gespeeld”, vertelt Boogert in NOS Met het Oog op Morgen. “één keer in het dubbelspel bij de US Open en één keer bij de Olympische Spelen, bij de finale. Dat was wel een mooie.”

Nerveus

Danka Kovinic uit Montenegro was haar eerste tegenstandster en die liet weten erg zenuwachtig te zijn voor deze partij tegen een icoon van het internationale tennis. Dat snapt Boogert heel goed. “Het verschilt wel met Kovinic ten opzichte de periode waarin ik tegen haar speelt. Inmiddels is de CV van Serena nog wat uitgebreider.”

Imponerend

“Het is een icoon. Het is een imponerende verschijning. Niet alleen op de baan, maar ook naast de baan. Als je er nog nooit tegen gespeeld hebt, ben je nieuwsgierig: hoe hard gaat het nou eigenlijk? Want als je de wedstrijden kijkt van anderen, zie je dat ze speelsters kan vermorzelen. Het is echt een hele klus om één game te halen.”

“Je wordt wel een beetje geacht om met enig zelfvertrouwen de baan op te gaan. Dat knaagt dan wel aan je. Zij heeft toch een beetje een uitstraling dat ze voor je gevoel al 3-0 voorstaat en dan moet je nog gaan beginnen.”

Serena

“Venus is natuurlijk haar oudere zus, die was de eerste die op het toneel verscheen. Zij had ook al het nodige gewonnen, voordat Serena eraan kwam. Maar haar vader heeft altijd gezegd: Venus is goed, maar wacht maar. Er komt er nog een aan en die is nog beter. Het verwachtingspatroon van iedereen was dan ook extreem hoog. Bij die wedstrijden van Serena was het volle bak. Iedereen kwam kijken en was nieuwsgierig.”

“Voor je de eerste keer tegen ze hebt gespeeld, praat je niet echt, je moet elkaar echt een beetje leren kennen. Je ziet elkaar wel in de kleedkamer. Die je wel. Als je er tegen gespeeld hebt, ontstaat er wel iets anders. Het is dan niet zo: goh, laten we koffie drinken. Maar ik heb ze beiden na mijn carrière vaker gezien. Dan is het wel meteen: oh wat leuk om je te zien, hoe is het met? Hoe gaat het thuis? Hoe gaat het met jouw familie? Dat dan weer wel.”

Ontwikkeling

“Er werd veel over haar gesproken, er werd veel van haar verwacht. De resultaten waren er ook vrij snel. Toch kreeg de familie Williams wel kritiek over het feit dat ze niet altijd een volledig schema speelden. Veel tennissters spelen het hele jaren, zij hadden wel eens periodes dat ze pauzes inlasten van rust. Dan vroeg je af: waarom? Zijn ze geblesseerd of wat is er aan de hand? Toen waren ze toch al bezig om zich te ontwikkelen op ander vlak.”

“Of het nou een cursus was, workshop of studie was. Ze waren altijd bezig met wat anders naast het tennis. Dat is best gevaarlijk, als je daar jouw focus vanaf haalt. Maar zij konden dat fantastisch splitsen. Uiteindelijk is natuurlijk het mooie dat die carrière van Serena, het is ongelooflijk lang, dat zij bijna tweeënhalve carrières van een gemiddelde speler heeft gehad. Dus de ontwikkeling op alle vlakken, niet alleen op tennis, als mens. Maar ook: ze hebben natuurlijk een achtergrond. Twee donkere meisjes die het wilden gaan schoppen in een elite sport, botsten daar wel tegen, hadden daar last van en in de loop der jaren is dat wel steeds beter geworden.”

Invloed

“Ze waren heel belangrijk. Ik heb het gevoel dat zij vonden dat ze een soort achterstand hadden met de wijken waar zij vandaan kwamen. Er was niet zo veel mogelijk. De bewijsdrang was enorm. Je zag aan de ontwikkeling, eerst van Venus, daarna met nog een schepje er bovenop van Serena, dat ze dat heel goed hebben kunnen gebruiken als platform. Om ook hun mening te vormen, meer kansen te creëren voor kinderen met een donkere kleur in achterstandswijken. Ze hebben zich daar heel erg hard voor gemaakt. Het imperium van Serena is niet alleen op de tennisbaan. Op zoveel vlakken is zij actief en goed.”

Voorbeeld

de Japans -Haïtiaans tennisster Osaka liet weten dat zij zonder Williams nooit gestaan had waar ze nu staat. Boogert ziet de invloed van Serena daar ook. “Osaka heeft zich daarover uitgesproken, maar je hebt ook nog een jonger meisje, Coco Gauff, die inmiddels 18 is en nummer één in de wereld in het dubbelspel. Op hele jonge leeftijd was haar voorbeeld Serena.”

“Ik wil niet zeggen dat zij alleen maar een voorbeeld is geweest van meisjes van kleur. Ik denk dat ze in de algemeenheid een voorbeeld is. Maar ik denk dat zij zich net iets meer bemoeid heeft met jonge meisjes op de tour, om die erbij te betrekken, om daar mee te trainen en ervaring mee te delen. Dat zie je niet altijd voor de camera’s en dat is jammer. Ze heeft wel eens de reputatie van niet heel aardig, maar dat is ze eigenlijk wel. Die kant zie je niet zo vaak.”