Het weerzien met Bordeaux

De warmte van Bordeaux

Het waren prachtige weken tijdens die zomer, zeven jaar geleden. De Rode Duivels hadden hun basiskamp belegd op het trainingsterrein van Girondins de Bordeaux. Als relatieve buitenstaander keek ik vol verwondering naar de processen die zich voltrokken rondom het team, dat door menigeen getipt werd als een van de titelfavorieten. De gouden generatie, met sterspelers als Hazard, De Bruyne, Vertonghen en Courtois, moest eindelijk gaan oogsten.

De teneur rondom de Duivels, met name in de Belgische pers, was echter uitgesproken kritisch na de nederlaag tegen Italië in de openingswedstrijd. Bondscoach Marc Wilmots kwam onder vuur te liggen, er zat spanning op de vrijwel dagelijkse persconferenties. Nee, heel gezellig werd het niet, daar op het trainingscomplex. Maar fascinerend was het wel voor mij als Nederlandse observant, die in ieder geval moest constateren dat België wél aanwezig was op het EK.

De kilte van de persconferenties maakte altijd weer snel plaats voor de warmte van Bordeaux. Ik genoot intens van het prachtige stadscentrum, met z’n Place de la Bourse, gelegen aan het water. Of het chique Grand Théâtre. De markante kathedraal. De moderne architectuur van het Musée du Vin. Ook heerlijk: de reuring op straat, mede veroorzaakt door de voetbalfans die Bordeaux aandeden.

Stad met een rijke sporthistorie

Als ik tijd over had - of even genoeg had van het Belgisch geneuzel - probeerde ik Bordeaux in mijn reportages te schetsen als stad met een rijke sporthistorie. Die was bijvoorbeeld gelegen in het Vélodrome. En in het oude voetbalstadion van Girondins de Bordeaux, waar Bertus de Harder - de Braziliaan van de Schilderswijk, alias de Goddelijke Kale - ooit nog furore maakte.

De Bordeaux-weken kwamen abrupt tot een eind toen België in de kwartfinales een ontluisterende nederlaag leed tegen Wales. We moesten de focus verleggen naar andere ploegen, in andere steden.

En nu, zeven jaar later, ben ik terug in Bordeaux. Als ik door het oude centrum loop, merk ik direct weer de aantrekkingskracht van de stad. En net als toen is er ook nu weer de sfeer van een evenement waar iedereen naar heeft uitgekeken. En misschien nog wel intenser. De wieler-adepten staan rijendik langs het parcours. Mensen zoeken naar opstapjes en balustrades om over de menigte heen te kunnen kijken.

Ach ja, Bordeaux. De Nederlandse stad, wordt vaak gesteld. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Belgen ‘ons’ toch echt aftroeven als het gaat om het aantal ritzeges: Nederland heeft er 12, België 15. Herstel: 16. Met dank aan Jasper Philipsen, die het Belgisch journaille in Bordeaux aanmerkelijk meer aanleiding geeft tot euforie dan dat de Rode Duivels deden in 2016.