Tour-column #8: En het orkest bleef spelen
- Nieuws
- Tour-column #8: En het orkest bleef spelen
Ook in Pincru, aan de top van de Côte-de-Mont-Saxonnex, kwam de regen met bakken uit de lucht. De aanblik van het Alpendorp had iets mistroostigs.
Als het strijkkwartet op de Titanic
Het natte wegdek, waar de ordediensten nog snel even een roze markering op aanbrachten om de renners te attenderen op gladde putdeksels. De vele toeschouwers, voorzien van grote paraplu’s of opvallende gele poncho’s, die voor 10 euro te koop waren bij de officiële Tour de France-merchandise-wagentjes. Mensen met doorweekte schoenen die met gebogen hoofd naar boven sjokten. Het spandoek met smiley’s en hartjes, waarvan de verf niet regenbestendig bleek. De gedecoreerde fietsen, beschilderd in vrolijke kleuren, waar de druppels aan bleven hangen.
Op het dorpsplein was een partytent opgebouwd. Zo’n stellage zonder wanden, maar met een zeil erboven. Onder dat zeil stond, op houten pallets, de dorpsfanfare. Het was beslist dringen in de tent. Als de trombone werd uitgeschoven, kon die zomaar in de tuba verdwijnen. Maar het maakte niet uit. Het was als het strijkkwartet op de Titanic: de wereld om hen heen mocht dan vergaan, de muzikanten bleven spelen.
Enige kilometers vóór Pincru was er paniek. Een vrachtwagen was gestrand in een haarspeldbocht en blokkeerde de weg. Publiek werd tegengehouden, auto’s stonden vast op het parcours. De vrachtwagen was een sta-in-de-weg, ook voor het naderende peloton. In allerijl werd naar oplossingen gezocht totdat de vrachtwagen uiteindelijk toch los wist te komen en een naderende crisis was afgewend. Ondertussen speelde het orkest in Pincru door.
foto: Pincru
Het was lang wachten op Mathieu van der Poel
De renners bereikten de top van de Mont-Saxonnex, een col van de 1ste categorie. Eerst Wout Poels, gevolgd door een groep achtervolgers. Het was lang wachten op Mathieu van der Poel, en de vraag diende zich aan hoe stevig de gele trui nog om zijn schouders zat. Kwam dan vandaag die langverwachte wisseling van de wacht? Nederlanders langs het parcours constateerden realistisch dat het voor het geel van VDP waarschijnlijk einde verhaal was, welhaast symbolisch gingen de hemelsluizen nog wat verder open. En het orkest bleef spelen.
Het speelde meezingers, zoals we die in Thialf gewend zijn mee te brullen. Maar de term dweilorkest leek nergens zo toepasselijk als in Pincru. De honderden mensen langs het parcours sloegen met het ritme mee op de boarding. Er klonk gejuich, gezang. Er werd gedronken en gefeest. En alle renners, ook zij die in klimnood verkeerden zoals Primoz Roglic in de bus, werden getrakteerd op een gepassioneerd ‘Allez, allez’!
In die ambiance vergaten we de druppels aan de fietsdecoraties, het continue gespet op paraplu of poncho, de mistroostigheid van de eerste aanblik. Ondanks alle nattigheid leek de zon te schijnen in Pincru. Met dank aan het orkest, dat maar bleef spelen.
Download de NPO Radio 1-app
Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.
Gerelateerd
