Sport

Rammelend en stuiterend de kiezels over

foto: Edwin Cornelissenfoto: Edwin Cornelissen
  1. Nieuwschevron right
  2. Rammelend en stuiterend de kiezels over

[NOS] De achttiende etappe vraagt nogal wat van de renners. Liefst 5 Alpen-cols. Kilometers en kilometers klimwerk. Een loodzware beproeving voor een peloton, dat al bijna drie weken koers in de benen heeft. Maar de meeste aandacht gaat uit naar een stukje parcours van welgeteld 1,8 kilometer.

Het begint zomaar opeens, direct na de top van de Montée du plateau des Glières, een beklimming van de buitencategorie. Op de top: een en al gezelligheid. Een barretje waar worsten worden gebraden en er flink bier wordt getapt. Een enorm contingent Slovenen, die met vlaggen staan te zwaaien en zich nu al schor schreeuwen, terwijl de renners nog uren op zich laten wachten.

Ik zie ook een tent, letterlijk, waar wielerartikelen aan de man worden gebracht. Tricots, bidons, noem het maar op. Onder de toonbank ontdek ik een bak, gevuld met tientallen gebruikte binnenbanden die, zo schat ik in, zo lek zijn als een mandje.

Even verderop zie ik de pijl, die de renners de weg wijst. Die stuurt hen een pad op, onverhard en ongeprepareerd. Hier heeft het asfalt plotsklaps plaatsgemaakt voor kiezelstenen en zand. Tientallen amateurs ploeteren op het pad dat wat glooiend ophoog loopt. De eerste Nederlander die ik tref, heeft net een buitencategorie-berg bedwongen, maar dit paadje durft hij niet aan met zijn racefiets, bang dat hij is om lek te rijden.

Een andere Nederlandse amateur heeft het pad wel uitgeprobeerd. Onder de indruk knijpt hij in de remmen. Wát een stenen. Hij voelde de fiets soms onder hem vandaan glippen, terwijl hij balanceerde op al die kiezels. Daar zit voor de profs, in zijn ogen, het grootste risico: valpartijen.

En materiaalpech kan ook zomaar voorkomen hoor, bezweert de man. Hij trof stenen aan, die muurvast in de grond leken te zitten. Als je daaroverheen dendert, zit er al snel een gat in je band. En dan is er nog het opstuivende zand, dat stofwolken veroorzaakt die het zicht kunnen beperken. Ik kan mij er alles bij voorstellen. Terwijl ik wandel over het pad hoor ik links en rechts van mij racefietsen rammelen en stuiteren. Even heen en weer over de kiezels, dat is roofbouw plegen op je fiets.

Je moet er toch niet aan denken. Ben je Primoz Roglic, heb je met je ploeg de koers gedomineerd en je een waardig klassementsleider getoond in de bergen, en dan loop je het risico dat alle moeite teniet wordt gedaan door een grindweggetje.

De amateurs zijn het erover eens: Roglic moet vooral zorgen dat hij is voorbereid op pech. Bijvoorbeeld door op de strook altijd een ploeggenoot in zijn nabijheid te hebben. Bij voorkeur iemand die ongeveer hetzelfde formaat fiets rijdt, zoals Kuss. Die kan, in het geval dat het geel lek rijdt, dan snel zijn fiets afstaan aan zijn Sloveense kopman.

Nog zo’n voorzorgsmaatregel: de busjes van Jumbo-Visma nemen een plek in nabij het kiezelpad. Personeel laadt wielen uit en zet die tegen de busjes aan. Mocht iemand een leegloper hebben, dan is het euvel snel verholpen.

In de weilanden rondom het pad verzamelen zich steeds meer mensen. Hele kinderklassen nemen plaats achter een lint. Steeds als een auto van de organisatie of van een ploeg over de strook dendert, stuift het zand op en juichen de klasjes enthousiast. Bij een barretje, halverwege de strook, staan mensen aanvankelijk lang in de rij voor hun versnapering. Maar als de coureurs eraan komen, gaan de blikken eensgezind richting het grindpad.

Het kijkgedrag is zoals vroeger met ‘Ter Land, Ter Zee en in de Lucht’. Daar hoopte je als kijker altijd dat iemand spectaculair te water zou gaan met z’n knutselkar, waaraan hij weken had gesleuteld. Zo voelt het nu ook een beetje. Maar als Roglic dan uiteindelijk passeert, blijkt alle angst en alle sensatiezucht ongegrond. Schijnbaar moeiteloos manoeuvreert hij over de kiezels, alsof hij nooit anders heeft gedaan. En dan verdwijnt hij in de mist, veroorzaakt door de stofwolken.

Als de wolken zijn opgelost, en het stof is neergedwarreld, wordt duidelijk dat Primoz Roglic deze ultieme pech-test met goed gevolg doorstaan heeft. De Tourzege komt steeds dichterbij voor hem en zijn ploeggenoten van Jumbo Visma. Want na een rit als deze kun je gerust zeggen dat iedereen zijn steentje heeft bijgedragen.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.

Ster advertentie
Ster advertentie