Anderhalve minuut volkslied...en toch op tijd beginnen
- Nieuws
- Anderhalve minuut volkslied...en toch op tijd beginnen
Axl Rose eist een vierkante meloen in zijn kleedkamer. Madonna lelies van roze en wit met stelen van exact 15 centimeter. Britney Spears wil 100 pruimen en vijgen. En Jennifer Lopez een bad gevuld met Evian bronwater. De lijst bizarre kleedkamerwensen van popsterren, terug te vinden op internet, is imposant en extreem. Bij het WK vrouwenvoetbal zijn de deelnemende landen iets minder veeleisend.
Maar om van het Parc des Princes toch een soort tweede huis te maken, is er Priscilla Janssens. De ‘operational coördinator’ van de FIFA moet ervoor zorgen dat ieder detail klopt in de betonkolos van Parijs.
Ik ontmoet Janssens op de dag van Amerika-Chili in de ochtenduren voor het stadion. Onderweg constateerde ik dat Parijse sleepdiensten al bezig waren de fout geparkeerde auto’s van omwonenden weg te takelen. "J’arrive, j’arrive!", riep een vrouw vanaf twee hoog wanhopig door haar raamkozijn. Helaas, de sleepwagen reed al weg.
Een paar honderd meter verderop staat Priscilla Janssens, gekleed in grijs FIFA-kostuum, op mij te wachten. Dit gevalletje ‘Parijs parkeerleed’ komt niet op haar verkeersbordje terecht, maar binnen de muren van het stadion ontgaat haar niets. Alles moet kloppen om de avond probleemloos én op tijd te laten verlopen. Daarbij helpt het als je oog hebt voor verschillende culturen. Immers, op het WK komt de hele wereld samen.
Volkslied of gebed
Janssens noemt een voorbeeld. Vast staat dat de bal in Parc des Princes om exact 18.00 uur moet rollen. Maar hoe laat moeten de teams dan uit de kleedkamer komen? Dat hangt dan weer af van de lengtes van de volksliederen. Dat van Chili bijvoorbeeld duurt liefst anderhalve minuut. En daarna is het gebruik dat de speelsters en supporters nog zo’n halve minuut a-capella door zingen. Dat moet je dus wel even weten.
Andere ploegen doen voor de aftrap nog een gebed. Hop, minuutje erbij. Of ze vormen, zoals ook Nederland dat doet, een kring voor een peptalk. Duurt lang. Naar al die gebruiken informeert Priscilla Janssens vooraf, zodat ze er een passend tijdsschema op los kan laten.
100 kilo ijs
En dan die kleedkamers. Janssens haast zich te zeggen dat voetbalsters geen popsterren zijn en dat de wensen, die bij haar worden neergelegd, niet voortkomen uit vedettegedrag. Sommige ploegen willen graag een bepaald soort sportdrank. Of een specifiek aantal handdoeken. Voedingswensen, die voortkomen uit een andere cultuur of religie. En het kan zijn dat Janssens even 100 kilo ijs moet regelen, omdat spelers na afloop een ijsbad willen nemen.
Als de ploegen van Amerika en Chili het veld betreden, zie ik vanaf mijn plaats op de eerste ring in de verte het grijze FIFA-pak van Priscilla Janssens langs de zijlijn staan. Soms zie ik haar met de hand gebaren naar de kinderen die tijdens de volksliederen voor de speelsters mogen staan. Maar zoals ik het op afstand kan beoordelen, straalt ze controle uit. Het volkslied van Chili klinkt. En als de muziek is weggeëbd zingen de spelers op hun gemak nog even door. Ik zie het met een glimlach aan, dit tafereel komt mij bekend voor.
Het publiek telt, aangemoedigd door de speaker, af van 10 naar 0. Het eerste fluitsignaal klinkt. Ik kijk op mijn horloge. Het is 18.00 uur precies.