Een déjà vu zonder Belgen

In het Stade des Lumières, zoals de bont verlichte UFO van Lyon destijds werd genoemd, speelde de ploeg van Marc Wilmots de eerste groepswedstrijd, tegen Italië. Ook toen liepen de temperaturen in Lyon hoog op. Ik weet nog hoe ik mij een weg baande door het oude centrum, slalommend tussen de zingende hordes in rood, zwart en geel.

Tous Ensemble

Het viel mij op dat de teksten van de supportersliederen veelal in het Engels waren. Het was uitgerekend een Franstalige kreet die mij deed beseffen waarom dat eigenlijk was: "Tous Ensemble". Juist in België is de nationale ploeg de grote verbinder, tussen Walen en Vlamingen. Daarom wordt er in de officiële communiqués ook niet gesproken over Rode Duivels, of Diables Rouges, maar over: Red Devils. Daaraan neemt niemand aanstoot.

Dat soort verhalen maakte ik toen in aanloop naar de wedstrijd. Mijn NOS-microfoon trok nogal wat bekijks. De Belgen zagen hun kans schoon om de Hollandse diknekken een humoristische hak te zetten. Talloos waren de keren dat ik door fans werd aangesproken in de trant van: "Amai, waar is Oranje?" of "Is er toch nog een Nederlander in Lyon!", of "Zeg, wat dóet u hier eigenlijk?". Nou, dat was lachen, gieren, brullen.

Mijn wedervragen aan de fans kwamen overigens later die avond, toen de Belgen met 2-0 klop hadden gekregen van Italië. De Devils, en bondscoach Wilmots in het bijzonder, werden het mikpunt van kritiek. Vlijmscherpe analyses in de vaderlandse media. De Belgische gemoedelijkheid was in de weken die volgden ver te zoeken. Uiteindelijk schopten de Belgen het tot de kwartfinales, maar daarin moesten zij het hoofd buigen voor het Wales van Gareth Bale.

Het verschil tussen het mannen-EK en het vrouwen-WK

Nu ik weer door het centrum van Lyon loop, komen de herinneringen terug. Oh ja, bij dat restaurant heb ik weleens gegeten. Door deze straat liep ik naar mijn hotel. Dat hoekje verderop, daar vierden de supporters steevast feest. En die fanzone, was die toen niet op hetzelfde plein als nu? Het grote verschil is evenwel dat er nu nauwelijks supporters op de been zijn en dat een aantal brede winkelstraten zijn verworden tot bouwput. Moest alles in 2016 tiptop in orde zijn bij de gastheer van het mannen-EK, tijdens het vrouwen-WK gaan de dagelijkse beslommeringen in Lyon gewoon door.

Er is nog een verschil. De Belgische vrouwenploeg ontbreekt op het WK, waar de dames van Oranje juist furore maken. En helaas, ik ben nog niemand in rood, zwart en geel tegengekomen, aan wie ik eens heel argeloos kan vragen: "Zeg, wat doet ú hier eigenlijk?".