De zevende minuut van Schaffhausen

Dekker verspeelde knullig de bal, zag een Zwitserse profiteren en reageerde in een reflex. De noodrem voorkwam weliswaar een mogelijk doelpunt. Maar de prijs die Anouk Dekker daarvoor betaalde was hoog. De consequenties van haar rode kaart zijn voelbaar tot in Frankrijk. En dat had Dekker zich op die mistige herfstdag in Schaffhausen niet gerealiseerd. Het besef kwam pas later, toen de FIFA haar schriftelijk meedeelde dat ze geschorst was voor de eerste groepswedstrijd tegen Nieuw-Zeeland.

Volkomen andere voorbereiding

Het maakte de voorbereiding op haar tweede WK volkomen anders. Natuurlijk, de bondscoach moest anticiperen op haar afwezigheid in het openingsduel en speelde in de oefenwedstrijden met een Dekker-loze verdedigingslinie. Misschien ook wel de formatie die haar voorkeur genoot. Anouk Dekker trainde mee, met hart en ziel, maar wist dat dat slechts één doel diende: een solide defensie creëren, die bestond uit concurrentes. Een defensie die tegen Nieuw-Zeeland de nul hield.

Egoïstisch als topsporters kunnen zijn, zou je misschien denken dat Anouk Dekker daar stilletjes van baalde. Niets is minder waar. Voorafgaand aan de wedstrijd had ze een opbeurende tekst in de groeps-app geplaatst, haar vertrouwen uitgesproken in de groep. De meiden die ze bij het stadion nog trof, had ze knuffels en high-fives gegeven. En daarna kon ze haar straf voor een moment van onachtzaamheid in Schaffhausen uitzitten op een tribune in Le Havre.

Dilemma

Dossier gesloten. Of toch niet? Want nu staat Sarina Wiegman voor een dilemma. Wat moet ze doen? Haar defensie weer gaan wijzigen om Anouk Dekker terug te brengen in het elftal? Het centrale duo Van der Gragt en Bloodworth heeft zich inmiddels bewezen en heeft de toekomst. De vrouw die ooit de rots in de branding was, houdt nadrukkelijk rekening met de bank. Zij weet hoe het werkt, zeker als verdedigster. "Daar ga je toch minder snel wisselen. Bij een middenvelder of een aanvaller is dat anders", constateert zij nuchter.

Het enige dat Anouk Dekker kan doen is haar uiterste best. Volle bak, alles geven op de trainingen, om maar aan de bondscoach te tonen dat zij er klaar voor is. Een prettig idee voor de coach, zeker nu Stefanie van de Gragt weer kampt met een pijnlijke knie.

Veteraan

Ik hoor het relaas aan van een veteraan, die al zoveel heeft meegemaakt in haar lange carrière, en die nu moet hopen op een nieuwe kans. "Waar het om gaat", zegt Anouk Dekker, "is dat ik mijzelf straks in de spiegel kan kijken en weet dat ik er alles aan heb gedaan." En ik denk: zou alles anders zijn geweest, als ze in die 7de minuut in Schaffhausen de noodrem niet gebruikt had?