Jortcast: Wetenschappelijke paradox tijdens corona

Ten Bos spreekt van een wetenschappelijke woede: “Ik werp mijn twijfels op de vanzelfsprekende claim op rationaliteit.” Hij beschrijft dat wetenschappers er ook vaak naast zitten. Wetenschap draait in de kern namelijk om vraag en tegenspraak. Onzekerheid is een groot onderdeel hiervan. Dit creëert volgens Lotte Jensen, hoogleraar literatuur- en cultuurgeschiedenis, een wetenschappelijke paradox: “We snakken naar feiten die maatregelen onderbouwen alleen die ontbreken, maar toch moeten we maatregelen nemen.”

Revolutie op touw?

Hoewel Ten Bos niet denkt dat een revolutie op handen is, vindt hij wel dat angst wordt aangewakkerd in de epidemiologie en klimatologie om gedrag te veranderen. Hij spreekt dan ook van een soort ‘coronafascisme’, een term waar hij naar eigen zeggen flink voor is aangepakt. Dit is volgens hem het idee dat dingen gebeuren zonder dat mensen dat eigenlijk willen: “Ik weet niet of we naar een dictatuur verschuiven maar ik zie het als mijn taak om daar vragen over te stellen.”

Technocratie

Ten Bos beschrijft het monocausaal denken: “Er is nooit maar één oorzaak voor een probleem.” Op de vraag hoe het dan allemaal verder moet, vraagt de filosoof zich vooral af hoe het OMT is samengesteld. Er zitten namelijk alleen maar artsen in die juist dit monocausale denken praktiseren. Jensen beaamt dit: “Er wordt gevraagd om een multidisciplinair perspectief, terwijl het nu heel technocratisch en epidemiologisch is. Daardoor brokkelt draagvlak toch af.”