De Overdracht deel 3: ‘Niks is persoonlijk, alles is politiek’

"Je moet goed opletten in het eerste half jaar wat je opvalt, schrijf dat eventueel op, want na een half jaar ben je onderdeel van een systeem geworden". Dat zei Haagse veteraan en informateur Herman Tjeenk Willink laatst nog op een persconferentie.

Sadet Karabulut kan zich nog goed herinneren wat haar opviel toen zijn in 2006 de Tweede Kamer in ging. "Er is een informele pikorde. Dat ondervond ik". Je moet je staande leren houden, vertelt Karabulut, want iedere regel kan politiek worden ingezet. "Niks is persoonlijk, alles is politiek".

‘Soms denk je: Wat hebben we nou eigenlijk vandaag gedaan?’

Van Campen valt iets anders op als kersvers Kamerlid. ‘’De Kamerdagen zijn op dinsdag, woensdag en donderdag, dan ben je daar. Dan wordt er vergaderd en die zitten helemaal dicht met procedures, terwijl je soms wel eens denkt: Ik zou dit willen doen, of daar een bezoek willen afleggen. Of daar eens in willen duiken".

"Aan het einde van zo’n dag ben je heel druk geweest, maar denk je wel eens wat hebben we nou eigenlijk vandaag gedaan? Dat is wel opvallend". Toch is hebben al die procedures en vergaderingen ook een reden: over welke brief van de regering je praat, over welk debat er moet komen, dat is allemaal onderdeel van een politieke strijd.

Keuzes maken

Het draait er volgens Van Campen om, dat je goede keuzes maakt. "Het liefst wil je alles doen. Het liefst zou je iedere vergadering willen bijwonen, maar dat kan niet". Karabulut denkt dat ook: "Het is heel belangrijk dat je je éigen plan maakt". Anders loop je volgens haar het risico dat jij niet leidend wordt. "Maar dat ze met jou aan de haal gaan, dat jij eigenlijk volgt wat de minister doet en wil".