Waarom vinden we true crime en detectives zo lekker? 'Het zegt iets over onze tijd'

Beatrice de Graaf was als vaste gast te horen in de podcast, samen met de andere vaste gast, theoloog Stefan Paas. Zelf stelde de historica het onderwerp true crime voor. "Ze geven me heel veel voldoening. In de wetenschap maken we alles complex, maar in zo’n boek is alles weer lekker zwart-wit", aldus de historica die zich normaal bezighoudt met terrorisme.

Paas is iets minder fan van detectives, maar hij snapt de liefde ervoor wel: "We leven in de veiligste samenlevingen sinds mensenheugenis. Geweld is ver weg, maar je wil toch weten waar de mens toe in staat is."

Boeken over misdaad kwamen op in de 19e eeuw. Paas snapt wel dat ze daarvoor niet bestonden: "De middeleeuwen waren een soort kruising tussen de Efteling en een horrorfilm. Mensen geloofden écht in heksen en geesten. Als er toen horrorfilms geweest waren, hadden ze die niet gekeken, want je hoefde alleen maar naar buiten te gaan. Het feit dat we die nu kijken, betekent ook dat we er niet echt meer in geloven, dus daarom kun je erom griezelen."

Detectives geven hoop

Maar zijn alle detectives en misdaadverhalen dan goed? Zeker niet, vinden De Graaf en Paas. Als het geweld te veel wordt verheerlijkt ("geweldsporno", aldus Stefan Paas), dan vinden ze het niks. De Graaf: "Als je het over het kwaad hebt, moet je het niet verheerlijken of normaliseren, maar je moet het beschrijven als iets dat overwonnen moet worden", vindt ze.

Een klassieke detective is eigenlijk heel stichtelijk op dat punt. "Kijk naar de werken van Chesterton (bekend van de boeken over detective Father Brown, red.). Daar wordt de moord opgelost, zodat het licht weer gaat schijnen. Dat geeft een bepaalde hoop", vindt De Graaf.