Jongste filosoof van Nederland: 'We moeten waken dat inclusiviteit niet doorslaat'

"De gelijkenis verwoordt voor mij heel treffend hoe we nu in de samenleving omgaan met de anderen", zegt Bilgic. "Als je steeds naar buiten gericht bent en let op alles wat anderen fout doen, zie je niet meer hoe bevooroordeeld je zelf bent. Je veroordeelt anderen, zonder dat je je afvraagt wat voor aandeel je zelf hebt in het verhaal."

Lichamen turven

Die bevooroordeling leidt juist tot uitsluiting, vervolgt Bilgic. "We hebben allemaal discussies over wie er aan de top moeten staan. Over diversiteit en inclusie. Daar wordt steeds meer gehecht aan symboliek en lichamen turven. Zo lang er maar meer Dilara’s aan de top staan, is het goed. Daarmee wordt voorbij gegaan aan het systeem. We moeten ervoor waken dat de inclusiviteit niet de verkeerde kant op slaat."

Bij voorbaat uitsluiten

De veroordelende houding zorgt ervoor dat bepaalde personen niet mogen meepraten, vindt Bilgic. "Je zag bijvoorbeeld bij Joris Luyendijk hoe hij werd aangevallen op zijn boek ‘De zeven vinkjes’. Hem werd verweten dat hij, omdat hij zelf zeven vinkjes heeft, niet de persoon was om dit probleem aan te kaarten. ‘It’s not your fight’, werd gezegd. Dat is het probleem: het gaat er eerder om hoe we de zevenvinkers aan de top wegkrijgen, en drie- of viervinkers ervoor in de plaats zet."

Ook welvaart is volgens Bilgic een reden om je plek in het debat op te moeten geven, stelt Bilgic. "Iemand als Sander Schimmelpenninck is bij voorbaat al ongeloofwaardig, want hij is van adel. Die kan het natuurlijk niet gaan hebben over de kloof tussen arm en rijk. Maar ook die houding is een voorbeeld van hetzelfde probleem: het is niet inclusief. Je sluit de zevenvinkers buiten."

Achtergrond zegt simpelweg niet alles, vertelt Bilgic. "Ook al heb ik zelf maar drie vinkjes, ik zie mezelf wel als iemand met een gepriviligeerde positie. Ja, ik heb een vluchtverleden, maar ik ben nu op een positie die veel van de mensen met dezelfde achtergrond niet hebben."