Oma Jel, personage in de doods-podcast Kassiewijle, overleed tijdens het maakproces

Hieronder volgt een gesprek tussen Laura Stek en Babs Bakels over de dood van oma Jel:

LS: Het is nu vijf maanden na de dood van je oma. Hoe is het nu met je?

BB: Het gaat. Maar echt tijd om te rouwen heb ik nog niet gehad want ik was druk bezig met de podcast. Ik had een uitzonderlijke band met haar en ben altijd extreem bang geweest om haar te verliezen. Als zíj maar blijft, dacht ik altijd. Nu het is gebeurd blijkt het leven toch door te gaan. Ik mis haar nog wel heel erg; de dagelijkse telefoongesprekken bijvoorbeeld, die eindigden met een eindeloze reeks aan doei’s.

Ja dat denk ik wel. We hebben haar in het begin opgenomen toen ze nog goed was, dat is heel fijn. Ik wist ergens wel dat het een keer zou ophouden. Ze had al lange tijd allerlei kwalen en rookte als een ketter. Ik maakte me daar constant zorgen over, maar ze was ook ongelofelijk taai, niet dood te krijgen. Ze was wel nieuwsgierig en wilde eigenlijk blijven leven tot de podcast af was. Dat heeft ze niet gered, nu is het een monument voor haar geworden.

Je bent doodsexpert, maar hebt tegelijkertijd een enorme angst voor de dood. Daar begint de serie ook mee. Ben je nu meer of minder bang voor de dood geworden na het verlies van je oma?

Ik denk dat mijn angst wel minder is geworden. Wat je verliest kun je ook niet meer kwijtraken, dus op een vreemde manier is het ook een opluchting. Haar sterven (euthanasie) was een heel intens maar ook mooi proces. Daar ben ik heel blij mee. Ik denk wel dat ik gelouterd ben, ergens. Het is grappig, we hebben de dood in vijf delen van allerlei kanten bekeken om er dichterbij te komen, maar je begrijpt ‘m pas echt als je het van dichtbij meemaakt.