Vrijdagavondsport

Tenniswedstrijden worden altijd vooraf gegaan door karrevrachten aan leuke feitjes. Over waar de titels behaald zijn, over de onderlinge resultaten, over de gewonnen geldbedragen, over de voorkeur van de sporters voor een ondergrond... Met welk racket iemand speelt...

Ik smul van die gegevens.

28 miljoen

Gisteravond schrok ik toen ik het geldbedrag zag dat Kerber al gewonnen had in haar loopbaan: dik achtentwintig miljoen. Daar stak Bertens ietsjes bij af met haar toch niet onaanzienlijke zeven miljoen. Gek, maar waar, je kijkt toch altijd naar die geldsommen. Vergeet niet dat de Duitse ooit nummer 1 van de wereld was en al drie Grand Slam Titels won.

In de tegenwoordige tennisjournalistiek tellen een paar zaken: gebruik veel woorden/tekst als je televisiecommentaar geeft, strooi met getallen, verwijs naar het verleden en laat vooral geen witjes vallen. En ook: zeg hoe het eigenlijk wel moet als iemand een foute bal slaat. De enige die dat consequent niet doet (terwijl juist zij het wél weet) is Marcella Mesker.

Terugkijken in zulke reportages in gemeengoed en eigenlijk geldt zulks tegenwoordig voor bijna alle sporten, maar bij tennis hangt men toch vaak de boom helemaal vol met gegevens uit het (directe) verleden.

Gisteravond, in het fraai uitgedoste Stuttgart, telde maar een vraag: waarom won onze landgenote tamelijk makkelijk, waarom was Kerber niet in staat om haar normale niveau te halen en hoe komt het toch dat een zeker lijkende voorsprong van Bertens toch nooit helemaal waterdicht is. Eerlijk; je houdt soms je hart vast, zelfs bij een 5-3 stand.

Makkelijk overeind

Hoe dat komt? Omdat je (en nou val ik ook terug op vroeger) uit het verleden nog weet dat de zekerheid van een a.s. zege bij Bertens een vrij wankele ondergrond heeft. Ook al speelt ze vrij goed. Gisteravond bleef ze makkelijk overeind.

'Onze' Kiki speelde goed, stevig vooral en maakte toch ook fouten waar een mank en dronken paard de hik van krijgt. Ze verstaat de kunst om, zomaar, middenin een game die weinig problemen lijkt op te leveren, ineens twee geweldige afzwaaiers te plaatsen of dubbele fouten te slaan, die niet echt bij deze topsport passen.

Dan vraag je als kijker naar de televisie hoe dat kan. Is het overconcentratie? Is het slordigheid op basis van twijfel? Soms denk ik het laatste. Dan staat ze ineens te ploeteren en zie je zo'n afzwaaier aankomen.

Ook gisteravond gebeurde dat heel even, maar voor het allergrootste deel van de partij had ze controle over wat ze deed. Vandaar dat de 6-3/6-4 geheel verdiend was en er helemaal niemand in die Porche garage iets op de zege van Bertens wilde of kon afdingen. Kerber, die overigens veel en goed kan trainen op een complex in Polen dat haar opa voor haar heeft laten bouwen, was kansloos. Dan moet je naar redenen gaan zoeken.

Was Bertens zoveel sterker dan de Duitse? Neen, niet zoveel, maar wel bepalend veel sterker. Ondanks die afzwaaiers en die twee dubbele fouten was Bertens simpelweg vaster, serveerde ze beter en haalde, over de hele wedstrijd geredeneerd, een dikke voldoende.

Bibberige wedstrijden

Dat laatste verbaasde me enigszins. Eerder speelde ze een beetje bibberige wedstrijden in Stuttgart en van alle andere wedstrijden die ik dit jaar van haar zag, bleef er werkelijk geen enkele hangen als een klein meesterwerkje.

De top-tienspeelster van verleden jaar leek fysiek wat sterker geworden, had wat meer sponsoruitingen op haar kleding, maar miste iets van knisperende en jeugdige frisheid.

Haar mond stond volledig in een opmerkelijke O-stand en dat leek me puur een gevolg van spanning en concentratie. Die top-tienplaats vraagt toch meer van een sportvrouw dan wij stervelingen denken.

Adel verplicht en als je top-tien-speelster bent, dan wordt er toch van je verwacht dat je krachtig en onderscheidend door de eerste ronden van welk toernooi dan ook komt. Dat lijkt bij Bertens bijna het geval. Bijna. Toen ik hoorde dat Kerber niet lang geleden ziek was geweest en dagen niet goed had kunnen trainen en spelen, was er veel duidelijk.

Bertens maakte gebruik van de fysieke onvermogens van de Duitse en dat zit ook in topsport verpakt. In 77 minuten was Bertens klaar. In twaalf seconden was Kerber naar de kleedkamer vertrokken; zo haastig zag ik zelden een thuissporter vertrekken. Ze klapte naar het publiek, maar kreeg weinig applaus terug. De Duitsers op de tribunes waren vrij stil. Zij dachten aan een Duitse zege... Maar zagen een frisse Nederlandse precies de dingen doen die een winnende sporter nodig had: initiatief nemen, rustig blijven en het aantal foute slagen beperken.

Een rustig spelende Nederlandse

Zo eindigde het duel tussen twee jonge vrouwen die in resp. Wateringen en Puszczykowo (in Polen) ter wereld kwamen in het wereldlijke Stuttgart in een tamelijk makkelijke zege voor de eigenlijk rustig spelende Nederlandse.

Ten teken van haar opmerkelijke frisheid grijp ik terug naar het moment dat haar coach, Raemon Sluiter, vermomd als rovershoofdman, voor haar knielde en haar wat toverformules influisterde.

Precies op dat moment werd een vreselijk lullig liedje op de PA afgedraaid en barstte Bertens in een vrolijke, bevrijdende lach uit.

Op dat moment (hineininterpretieren) won ze de partij. Een lach die goed was voor een goede winst. Op weg naar de confrontatie met Petra Kvitova en haar linkshandig geslagen draaiballen of ietwat wild geslagen ballen die soms vijf meter uit kunnen vliegen.

Het grappige en ook interessante van het vrouwentennis van nu is dat speelsters uit de top twaalf tot vijftien allen van elkaar kunnen winnen. Zekerheden zijn er nauwelijks nog en dat maakt WTA-tennis best leuk om naar te kijken.

Zeker op zo’n loze vrijdagavond als mensen met dozen boeken, Cd’s, babykleertjes en oude ijshockeyschaatsen langs je raam lopen op weg naar een reeds gemarkeerd stuk stoep. Welkom in Nederland. Blijf nog maar even in het buitenland spelen, Kiki.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.