Ode aan NPO Radio 1

Dat was het eerste wat ik dacht toen ik hoorde van het programma Dit Is De Nacht, in het voorjaar van 2011.

Vanuit een talentenpool van de EO had ik de kans gekregen om daar een paar keer radio te gaan maken.

En daar zat ik dan, 25 juli 2011, om iets voor 02:00 uur. Nog nooit een minuut radio gemaakt in m’n hele leven.

Een technicus achter het glas, een telefoon unit naast me om bellers te selecteren, en dat was het. Gaan met die banaan.

En wat een fantastische speeltuin was die nacht. Er is, in tegenstelling tot de dagprogrammering, veel ruimte voor telefoongesprekken met luisteraars.

Wie dat dan zijn ’s nachts? Chauffeurs, mensen in de beveiliging, in de zorg, ouderen die weinig slapen, mensen zonder werk die het dag/nachtritme een beetje kwijt zijn.

Er ging een wereld voor me open! En ik kon het overal met ze over hebben. Van verbroken relaties tot het Polen meldpunt, alles was bespreekbaar.

Één keer ging het mis. Ik werd wakker om 01:30 uur. KAK! Verslapen! Ik moest binnen een half uur van m’n bed in Utrecht naar de studio in Hilversum. Ik snel de auto in, de weg op, blijkt de oprit naar de snelweg dicht te zijn voor werkzaamheden.. Moest ik eerst richting Breda. Paniek in de auto. Wie moet ik bellen? Ik had geen nummer van de technicus of iemand anders achter de schermen. Ik dacht slim te zijn door het gratis Radio1-nummer te bellen, in de hoop er door te komen bij de uitzending die op dat moment bezig was. Maar nee hoor. En zo gebeurde het dat ik iets na 02:00 uur op de A27 richting Hilversum scheurde en op de radio mijn eigen programma hoorde beginnen. “Ehh, ja goedenacht, er is voor mij een droom uitgekomen, want ik wilde altijd al eens een EO-programma presenteren”, zei de presentator van het vorige programma. Hij was maar even blijven zitten, want hij had geen idee wie er na hem zou komen, maar had wel door dat diegene nog in geen velden of wegen te bekennen was.

Uiteindelijk kwam het allemaal goed en hebben we er hard om gelachen. De nacht is vergevingsgezind.

Het was het begin van 8 jaar NPO Radio 1 voor mij. De enige nationale radiozender waar de hele dag op een toegankelijke manier over het nieuws gesproken wordt.

De zender die altijd in de top 10 van best beluisterde radiozenders staat, maar waar je toch in relatieve onbekendheid je programma’s kunt maken. Geen Tesla’s, geen BN’erschap, maar gewoon focus op mooie programma’s. Wat heb ik veel mogen leren in die 8 jaar. Eerst in de nacht, daarna in de middag bij Dit is de Dag. Vanaf 2014 in datzelfde programma maar dan aan het begin van de avond, en sinds 2016 in Langs de Lijn En Omstreken samen met Robbert Meeder.

Per 1 september ga ik naar BNNVARA om te werken aan een tv-programma dat per 1 oktober de buis op moet. Een nieuwe wereld, en de radiodeur gaat even dicht. Dat doet even zeer, want ik ga de zender en m’n radiomaatje Robbert Meeder erg missen.

Maar ik hoop echt dat ik in de toekomst radio naast tv kan blijven doen. Want waar tv het wint als het gaat om impact, wint radio het vrijwel altijd als het gaat om sfeer, ruimte, en ontspanning.

En NPO Radio 1 voelt voor mij gewoon als m’n tweede huis. Dat zal denk ik altijd blijven.