Tegenslag hoort erbij in de sport

En boem, het sprookje was voorbij, de interesse in de Giro stortte volledig in. Andere Nederlandse renners konden geen potten breken en ineens was dat beroemde roze eigenlijk maar een flauwe kleur geworden. We gingen ons maar weer eens op geel richten, nietwaar?

Tom Dumoulin wil altijd winnen

Ik liep langs een kiosk en zag een mooi wielerblad liggen over de Tour. Wie stond er op de cover? Juist: Tom Dumoulin, met de nogal schreeuwende koptitel: Tom Dumoulin wil altijd winnen. Natuurlijk mag hij dat willen, maar dat wij, de buitenstaanders, dan ook maar direct aannemen dat hij gaat winnen, dat is toch een heel ander verhaal.

Ik meen dat niet heel erg lang geleden Ajax voor dit volkje achter de dijken wel eventjes de Champions League ging winnen. Die wat hijgerige sfeer ontstond bij het grote publiek en niet zozeer bij de direct betrokkenen, de voetballers. Als echter het sportpubliek in ons land zich achter een ploeg, een enkeling of een sport zet, gaat er wat gebeuren.

'We' waren toe aan een sportfeestje

Die Champions League-beker hoefde men alleen maar af te geven in de Johan Cruijff Arena. Zo dachten we er in die dagen over. Waarop al dat optimisme gestoeld was, is me nog steeds een raadsel, maar het was er wel. We gingen weer eens winnen, iets wat we niet zo heel veel doen in mondiale sporten. We waren weer eens toe aan een sportfeestje en die jonge gasten van Ajax gingen ons voor in de polonaise.

Eigenlijk ging het met Dumoulin net zo. Kijk naar de wielerbladen van eind april en begin mei. Je struikelde werkelijk over de loftuitingen aan het adres van de limburger. Hij moest alleen maar uitrijden, leek het wel, dan kwam alles voor elkaar.

Ongebreidelde zelfoverschatting

Gelukkig, ja, ik zeg, gelukkig zit sport niet zo in elkaar. Hoe groot de roep om succes bij het grote publiek ook is, het zijn de sportmensen zelf die bepalen wat er gebeurt. Bij Ajax was het een ineens opkomende natte droom van oogstrelend mooi voetbal dat ons verblindde. Bij Dumoulin eigenlijk ook.

Wat deed ons denken dat Tom tegen al die kleine, Spaans sprekende mannetjes in de bergen 'het wel even zou doen'? Waarom die bijna ongebreidelde zelfoverschatting. Neen, niet bij de renner, want die zat vol twijfel: was hij wel goed genoeg? Had hij voldoende wedstrijden gereden? Neen, wij, het publiek maakten van deze charme-beer van het peloton een automatische drager van de roze trui. Wisten wij ook veel?

Roland Garros zou een gravelfeest worden

En toen kwam Kiki Bertens. Roland Garros zou een gravelfeest van twee weken worden. Neen, dat had zij, noch haar omgeving, ooit opgemerkt, maar dat vonden wij, de mensen aan de zijlijn. En toen ze klappertandend en in tranen de baan moest verlaten was dat de derde domper op rij in sportland Nederland. Een domper dus voor de sportende mens, maar helemaal voor die lieden die het wel zagen zitten in een paar weken sportief succes voor alles dat Oranje was.

Was het niet heerlijk om op zaterdag 1 juni de Champions League gewonnen te zien worden door Ajax, de monstrueuze etappe naar Croce d’Aune in de Giro naar Tom Dumoulin te zien gaan en dat in de middaguren Kiki en passant een gevaarlijke tegenstandster in Parijs van de baan had getimmerd.

Ja, bij het WK Korfbal gaat Oranje winnen

Het was een sportieve hoogmis in Nederland geweest, een feest als nooit tevoren, een eruptie aan blijheid en ook wel zelfingenomenheid…dat konden wij Nederlanders dus…winnen, de beste van allen zijn. Allemaal dus net niet, om welke reden dan ook. Een val, een ziekte, een zwak tactisch moment, onervarenheid…en het feest ging niet door.

Voor we nu met zijn allen weer gaan roepen dat Dumoulin de Tour de France wel eventjes zal winnen, is het wellicht beter, een ietwat rustiger standpunt ten opzichte van het presteren van de 'onzen' in te nemen. Ja, bij de WK korfbal mag je er vanuit gaan dat Oranje gaat winnen, maar we weten ook hoe die verhoudingen daar liggen. We lopen dan ook niet met zijn allen de polonaise als Nederland met 27-11 van België wint. Wij willen liefst 'groots' winnen en ook nog in mondiale sporten en wij beseffen dus niet hoe enorm moeilijk dat is.

Een mens moet blijven hopen

En dat er zoiets bestaat als pech of tegenslag. Een valpartij, buikgriep, een zwak moment in het denkvermogen…en dan kunnen de feestneuzen weer voor eventjes opgeborgen worden. Voor de mensen die hun huizen al oranje willen gaan verven…Ronald Koeman en zijn mannen willen graag de aanstaande Nations League winnen.

Nou, dan daar maar de oranje hagelslag overheen gestrooid. Het is weliswaar een mini-toernooitje, maar wij zijn ook maar een mini-landje. Met mensen die heel snel vinden dat wij de besten zijn. Een mens moet blijven hopen.

En sportmensen moeten altijd blijven streven naar het beste.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.