Want kunst, of zo. Bah!

100 Miljoen, het is een obscene hoeveelheid geld, zelfs voor een Monet. 100 Miljoen, ik weet niet eens hoeveel geld dat is. Graag zou ik willen dat de NOS en andere nieuwsmedia bedragen boven de 100.000 euro gaan uitdrukken in behapbare eenheden, zoals middenklasse auto’s, of bankierssalarissen, of nog beter in studieleningvrije studenten, die voor datzelfde geld zonder financiële achterstand aan de rest van hun leven zouden kunnen beginnen.

En dan nog even iets. Toen de Notre Dame een maand geleden in brand stond, waren enkele Franse miljonairs er als de kippen bij om flinke donaties voor het herstel van de kerk te doen. Bernard Arnault van luxemerk LVMH en François Henri Pinault van luxemerk Kering stelden honderden miljoenen beschikbaar. Je zou denken: iedereen blij om zoveel goedgevigheid voor een nationaal monument. Neen, dan kent u de cynische aard der mensheid nog niet.

Stipjes kleurenverf

Mensen liepen op social media over van bozigheid. De miljonairs zouden gebruikmaken van Franse belastingmaatregelen zodat de Franse burger op zou draaien voor hun vrijgevigheid. Dat lijkt overigens in de praktijk toch niet zo te werken. Maar mensen waren ook boos, zo mogelijk nog bozer, dat rijke stinkerds het geld niet hadden besteed aan het oplossen van de armoede in de wereld, in plaats van de herbouw van een stapel stenen. Dat moet je eens over een Monet zeggen: ’t is maar een paar leuk gepositioneerde stipjes kleurenverf op een klein doekje. Wereld te klein.

Het Rijksmuseum is op dit moment bezig een werk van Rembrandt te kopen. Deze Vaandeldrager moet voor 165 miljoen naar Nederland komen. Ook hier hoor ik niemand openlijk boos worden over een dergelijk obsceen bedrag. Voor datzelfde bedrag zouden 11.000 studenten af zijn van hun gemiddelde studieschuld van € 15.360 (exclusief rente). En stellen we ons eens voor wat een dergelijk bedrag zou kunnen betekenen voor de overwerkte mensen in de zorg of het onderwijs.

Oorverdovend stil

Niemand heeft het hier over. Het is oorverdovend stil. Behalve als het om de rooms-katholieke kerk gaat, dan gaan alle registers kritiekloos open. Moet het Vaticaan zijn kunstschatten maar verkopen, dan is armoede zo de wereld uit, aldus de grijze massa. Zucht.

Als je de vrije markt op het Vaticaan zou loslaten kopen enkele miljonairs de topstukken om de rest van de collecties in stof en as te laten vervallen. En dan gaan de mensen weer zeuren dat het Vaticaan zijn rol als bewaarder van de geschiedenis niet serieus neemt.

Nee, mopperen op de kerk als het gaat om astronomische bedragen, dat mag iedereen. Maar als een vrouw uit Chicago of een museum uit Nederland bedragen neertellen voor schilderijen, die je normaal gesproken alleen in natuurkundige formules en tabellen tegenkomt, dat is de wereld stil. Want kunst. Of zo. Bah.

Frank Bosman is cultuurtheoloog.