Omdat we Segers vertrouwen, stemmen we op Baudet

In het boek en in de podcast vertelt hij onder andere over Nederland als een verweesde samenleving. Door het wegvallen van bakens van zekerheid en zingeving, zoals de kerk en het geloof, zijn wij massaal op zoek naar nieuwe vastigheid die wij niet vinden. Het resultaat van deze zoektocht is een onzekere, kwetsbare samenleving met alle gevolgen van dien. Mensen zijn in essentie nu eenmaal op zoek naar een vaderfiguur die zijn armen beschermend om ons heen slaat.

Teleurstelling

Eén van de symptomen van deze zoektocht is volgens Segers dat mensen teveel hoop vestigen op politici aan de flanken van het politieke spectrum. Politici die beloven Nederland radicaal te zullen gaan veranderen op weg terug naar het mooie Nederland uit vervlogen tijden. Politici die uiteindelijk natuurlijk nooit kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen die zij zelf voeden.

Het begon bij Pim Fortuyn. En tegenwoordig zijn Geert Wilders en Thierry Baudet politici die als persoon boven hun partij uitstijgen en die in de ogen van Segers op een bepaalde manier als een soort vervangers van de kerkelijke Vader gezien worden door hun kiezers. Een hoop die uiteindelijk gedoemd is tot teleurstelling te leiden.

Rode roos

Toen ik het las moest ik aan twee dingen denken. Allereerst aan het onderzoek dat Maurice de Hond regelmatig doet naar het vertrouwen dat Nederlanders in de fractievoorzitters in de Tweede Kamer hebben. Wie voert deze lijst al een jaar aan? Gert Jan Segers! Met op de tweede en derde plaats Klaas Dijkhoff en Lodewijk Asscher. Onderaan de lijst bungelen onder andere Wilders en Baudet.

Toen ik dit op mij liet inwerken, herinnerde ik mij een anekdote die Diederik Samsom mij ooit tijdens de verkiezingscampagne van 2010 vertelde en die mij altijd is bijgebleven. Zoals gebruikelijk bij de PvdA struinde hij die dagen de voordeuren af om mensen een rode roos aan te bieden en een gesprekje aan te knopen.

Hij vertelde dat deze gesprekken regelmatig als volgt verliepen. Mensen spraken hem (de PvdA) woedend aan op wat er allemaal mis is in Nederland. Op zijn vraag op wie zij van plan waren te gaan stemmen antwoordden ze: "Geert Wilders!" Maar hadden ze er dan ook vertrouwen in dat Wilders hun problemen ging oplossen? Nee, daar hadden ze sterke twijfels bij. "Maar", zo vroeg de toenmalige PvdA-lijsttrekker dan tot slot, "wie moet dan uw problemen oplossen?" Op die laatste vraag werd hem steevast luid en duidelijk gemaakt dat hij dat moest doen met zijn partij.

Verweesd

Wat zegt dit? Wat mij betreft geeft het aan dat kiezers helemaal niet zo’n hoge verwachting hebben van de politici waar Segers het over heeft. Het geeft meer aan dat mensen een stem op Wilders of Baudet zien als een methode om de traditionele middenpartijen tot de orde te roepen en bij te sturen.

En over het algemeen met succes. Zo hebben Fortuyn en Wilders een belangrijke rol gespeeld in hoe de andere partijen nu spreken over immigratie. De boodschap is aangekomen. En dat was precies het doel van de kiezer! Die vertrouwt het landsbestuur uiteindelijk veel liever toe aan Segers, Dijkhoff en Asscher dan aan Wilders en Baudet. Maar hij kiest strategisch om een boodschap af te geven.

Wat mij betreft is het dan ook niet zo dat de kiezer verweesd is en via zijn stem op zoek is naar een nieuwe vader die zijn armen om hem heen slaat. Veel meer heeft de kiezer zich ontwikkeld tot een kritische zoon of dochter die zijn politieke ouders veel meer dan vroeger uitdaagt in plaats van trouw volgt. De Nederlandse kiezer is niet verweesd maar volwassener geworden!

Roderik van Grieken is oprichter en directeur van het Nederlands Debat Instituut. Iedere maand reikt hij in het EO NPO Radio 1-programma ‘Dit is de Dag’ de Debatprijs uit aan degene die de meest constructieve bijdrage heeft geleverd aan het maatschappelijk debat