Mirjam Willemsen heeft longkanker: 'Ik ben niet bang voor de dood zelf, maar wel voor de weg ernaartoe'

"Praten over doodgaan is voor iedereen heel moeilijk. Ik vond dat in het begin ook moeilijk maar het is iets dat je moet leren", vindt ze. Ze pleit voor betere levenseindezorg: "Veel huisartsen vinden het lastig tegen een patiënt te zeggen: 'U gaat dood'. Omdat het veel emotie met zich meebrengt, niet alleen bij de dokters maar ook bij de patiënt."

Tien jaar geleden kreeg Mirjam de diagnose longkanker. "Ik heb geen ziektegerichte behandelingen meer dus het is nu afwachten wat de ziekte doet en dan zie je wel elke keer klachten erbij komen en dan kijken hoe je die weer weg krijgt. Het gaat heel langzaam zo’n beetje achteruit."

Ze is al bijna twintig jaar huisarts. Volgens haar 'het mooiste vak binnen de geneeskunde'. "Zolang het kan wil ik blijven werken. Ik bekijk het nu per dag. Als ik me goed voel dan ga ik maar als ik iets leuks heb te doen met mijn kinderen dan ga ik niet. Ik wil er voor de kinderen zijn. Werk doe ik nu alleen als zij er niet zijn."

Sinds ze zelf ongeneeslijk ziek werd is ze als huisarts nog meer betrokken bij haar patiënten. "De meeste mensen willen gewoon duidelijkheid. Zeg gewoon eerlijk wat er gebeurt. Als patiënt vind ik het ook wel fijn om te weten hoe lang ik nog ongeveer heb. Niet hoeveel maanden heb ik in totaal, maar hoeveel maanden heb ik dan nog goed. En hoeveel maanden kan ik dan nog leuke dingen doen."

"Als je met mensen wil praten over hun stervensproces dan moet je niet te veel over de dood praten. Wat veel belangrijker is wat iemand nog wil in zijn leven. Als je gaat beginnen tegen iemand te zeggen: 'Nou u gaat dood en we gaan nog even praten over uw leven', dat werkt natuurlijk niet."

"Mijn dochter is dit jaar nog jarig en die is heel erg bang dat ik doodga, dat ik het niet haal", vertelt Willemsen. "Toen heb ik gezegd: waarom wil je nou zo graag dat ik jouw verjaardag dan haal? Wat is er zo belangrijk voor je? En toen zei mijn dochter: We bakken toch elk jaar een taart. Toen zei ik tegen haar. Weet je wat we gaan doen. We gaan nu elke twee weken een taart bakken voor je verjaardag en zetten we een kaarsje op en die blazen we uit en dan koop ik een klein cadeautje voor haar. En nu is het helemaal goed voor haar."

"Een waardig leven voor mij is zoveel mogelijk doen wat ik kan. We gaan nog regelmatig uiteten nu, kleine reisjes maken. Mijn zingeving en naar mijn werk gaan is belangrijk. Met de mensen die echt heel dicht om mij heen staan leuke dingen doen. En er gewoon goed over praten. Wat ik voor mezelf geleerd heb is niet te veel vooruit te denken. Alles wat ik nu wil doen, doe ik nu! En ga niet te ver vooruitdenken. Leef je leven zoals jij het wilt. Altijd. Of je nou wel of niet ziek bent."