Een ode aan Louis

Vaak kom ik tussen de stront tot rust en verzin ik de beste ideeën, maar dit keer zorgde mijn klusje in de stal tot hard huilen. Nu kwam het eruit, het verdriet dat ik voelde sinds ik het ’s avonds laat hoorde: Louis is uit het leven gestapt.

Origineel

Telkens als ik nu aan Louis denk, zie ik zijn knalrode hoge sneakers voor me. Hij droeg ze in combinatie met een minstens zo knalkleurige broek en lange jas. De laatste keer dat ik hem sprak, zei ik nog dat hij er altijd zo origineel en anders uitziet dan de meeste mannen en hij lachte.

Louis was een kleurrijk persoon. Ik leerde hem kennen als audiovormgever en muzieksamensteller bij de programma’s Dit is de Dag en Langs de Lijn en Omstreken. Maar hij was zoveel meer dan dat. Zo maakte hij in samenwerking met achtereenvolgens Gerrit Komrij, Jules Deelder en Charlotte Mutsaers muziek bij hun geschreven woord, bedacht en presenteerde hij een radioprogramma en podcast over klassieke muziek en schreef hij over muziek voor de Telegraaf. En dan kon hij ook nog eens prachtig ontwerpen, vormgeven en artwork verzorgen.

Niet van deze wereld

Waarom geeft zo’n begaafd persoon in hemelsnaam het leven op? Bij het bekijken van de reacties op het geopende condoleanceregister voor Louis, bekruipt me de gedachte dat hij al deze reacties had moeten lezen voordat hij zijn onomkeerbare beslissing nam. Of had dat niet geholpen? En was hij niet op de hoogte van het feit dat hij geliefd was?

De woorden en zinnen op het register samen vormen een beeld van Louis als een creatieve, ontwapenende, eigenzinnige en vooral ook zeer, zeer gevoelige man. "Niet van deze wereld", schrijft iemand zelfs. Is dat het? Is er in deze wereld geen plaats voor de zeer sensitieve zielen als die van Louis?

Hij had een onevenwichtige relatie met het leven, zei iemand me. Maar ligt dat dan aan hem? Of aan het leven dat wij allemaal menen te moeten leven? En dan heb ik het over het leven van succes naar succes, dat we vervolgens het liefst posten op social media. Maar voor iemand als Louis, die in de laatste periode van zijn leven geen geluk kende, maar diepe pijn en tegenslag ervaarde, is het moeilijk, heel moeilijk om uit het dal te klimmen.

Hooggevoeligen

En wat doe ik hier nu mee? Dat is iets wat ik mezelf de afgelopen dagen veel heb gevraagd. Kunnen wij, kan ik voorkomen dat mensen die net als Louis vechten met zichzelf en deze wereld, het opgeven? Of rennen we ze voorbij, te druk met 'succesvol zijn'? Is stilstaan bij de gevoeligste mensen onder ons niet wat we moeten gaan doen?

Volgens de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter wel. Hij schrijft in zijn boek De kunst van het ongelukkig zijn dat we meer clementie zouden kunnen hebben voor de mensen die onder de wereld gebukt gaan. Misschien wel juist omdat zij de verborgen tranen van de wereld zien. "Laat ons de hooggevoeligen koesteren", schrijft de psychiater. "De laaggevoeligen zijn het probleem."

Ik ga het proberen, al was het alleen maar als ode aan Louis en zijn leven.

Margje Fikse is presentator van Dit is de Dag en Langs de Lijn en Omstreken

Heb jij hulp nodig? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 (24/7 bereikbaar) en 113.nl.