Hoe schrijf je consequent?

Waarom "Zat dat er wel in?"

Omdat hij het bij voortduring heeft aangekondigd ("Als Barcelona komt, dan stap ik op die TGV") en daardoor wisten we na die kolderieke 2-8 dat Koeman afgelopen maandag Zeist ging bellen. Het stond in de sterren.

De voetbalbestuurder Eric Gudde was in zijn openheid tegenover de NOS zelfs zo gretig om de inhoud van het gesprek tussen Koeman en hem te delen met de kijkers/luisteraars. Waarom eigenlijk? Plotseling opwaaiende KNVB-openheid?

Knorrende tevredenheid

Het min of meer opmerkelijke van de overstap werd door de voetbalwereld met iets van knorrende tevredenheid en schouderophalen ontvangen: goed voor Koeman, hij mag naar zijn droomclub en over wat hij achterlaat, moeten anderen maar gaan beslissen.

Juist in die voetbalwereld (zeker die van tegenwoordig) heersen wetten en ongeschreven regels die het mogelijk maken juist dit soort menselijk precair liggende daden makkelijk te accepteren en de scherpe randjes van morele zaken ietwat af te punten.

Over het algemeen wordt erbij gezegd: "Zo'n unieke kans mag een mens niet laten lopen", maar ook het telkens terugkerende: "Hij zou gek zijn niet voor die centen te gaan", wordt gehoord waarna hij (de overstappende trainer-coach) dus altijd in de verdediging stapt en gaat proberen uit te leggen dat "geld" niet de hoofdreden van de overstap was.

Pegels

Nou zal het bij Koeman niet om de pegels gaan, neem ik maar aan, maar daar heb ik eigenlijk nooit goed over nagedacht, noch het het ook precies geweten. Wat verdient zo'n man bij de KNVB en wat nam hij mee bij zijn vorige ploegen, waar hij (en dat bedenk ik nu) toch niet echt als een volwassen succestrainer steeds van treinwagon veranderde? En wat schuift Barcelona voor de komende twee jaar zijn kant op? Ben ik geïnteresseerd?

Neen, eigenlijk helemaal niet.

Ja, hij was wie hij was, hij was die man die zijn billen met een shirt afveegde toen "we" van Duitsland wonnen. "We" noemden dat toen een misschien wel jeugdzonde van een patriot der eerste klasse, een stoere voetballer met blossen op de wangen, die misschien wel een (ons) nationaal gevoel weergaf ten overstaan van de hele wereld.

Ik moet zeggen dat ik heel wat sportmensen ken die zoiets nooit gedaan zouden hebben, maar dat verklaart nog niet zijn houding van toen.

Aaibaarheidswaarde

Hij verbaasde me toen ermee en later kon alles wel weer verklaard en bijgelegd worden en verstopten we de beelden, samen met de nare gevoelens, want hij, Koeman bleek toch een vrij hoge aaibaarheidswaarde te bezitten. Ademde hij niet de door ons zo hoog verheven Hollandse nuchterheid uit? Want zo zagen we hem in die voetbalwereld rondgaan: tamelijk normaal in een vijver van kwetterende kikkers.

Good for him dat hij zo was en met die eigenschap is hij door de jaren heen uitstekend weggekomen. Sterker nog: "we" vergaven hem die ene Hamburgse actie en schakelden over op andere zaken, zoals het luid en massaal applaudisseren toen hij Oranje in balans bleek te krijgen.

Leider van nationale trots

Hij was nu immers, na wat vreemde exercities bij clubteams waar de verhuisindustrie goed garen bij spon, de leider van onze z.g. nationale trots geworden. Hij was er (en hij had dat zichtbaar knap gedaan) in geslaagd een stelletje druiloren te vervangen door een generatie die iets anders tegen hun eigen (nog niet zo grote) status aankeek. Hij gaf de voetballers die onder hem werkten en ineens en verrassend twee of drie internationale goede resultaten behaalden, een fris gezicht en gaf daarmee voetballand Nederland weer wat aanzien.

Het bracht onze premier er zelfs toe oranje Converse te gaan dragen…

Dat opkrikken van de nationale voetbalploeg (ons voortdurend licht overschatte "nationale" gevoel) heette al snel zijn verdienste te zijn. Inclusief dat wel koddige briefje dat ooit rondging tussen zijn spelers TIJDENS een wedstrijd gaf het ook best een fijn gevoel naar deze uitvoering van de nationale ploeg te kijken.

Behoorlijke wind mee

Wat ik maar zeggen wil: hij had, in dienst van de KNVB, de wind behoorlijk mee en met inderdaad die hoge aaibaarheidsfactor die hem omringde kreeg hij een status die opmerkelijk was. Barcelona (waar hij een huis heeft) bleef echter goed zichtbaar aan de niet eens zo verre horizon en eigenlijk wist iedereen die een beetje Koeman en voetbal volgden dat die overstap eens zou komen, was het niet volgende week, dan volgende maand en was het niet volgende maand dan was het volgend jaar.

Geholpen door die vernietigende 2-8 van wereldploeg Barcelona, werd het "volgende week" en eigenlijk haalden we met zijn allen onze schouders op: daar ging hij dan, de nuchtere Groninger uit Zaandam en nog tien andere steden waar hij thuis was. Daar ging hij, inclusief dat net gerepareerde hart waar we ook weer met zijn allen van geschrokken waren: Goh, hij ook al? En nog zo jong!

Ja, ook mijn eerste reactie was "ik kan het begrijpen", maar later kwamen daar toch wat lichte schroeiplekjes op die gedachten. Ik las ergens dat hij bij het wegstappen van zijn assistent Kees van Wonderen, niet lang geleden, het woord "verraad" in de mond had genomen.

Op zijn minst ongelukkig natuurlijk en waarschijnlijk ook een slip-of-the-tongue, maar toch: behoorlijk ongelukkig.

Verzachtend?

Het feit dat hij Oranje verlaat in een tijd die krankzinnig is en waar van planning en van gestructureerd en "normaal" leven geen sprake is, geeft ook wat lichte bedenkingen. Klus niet afgemaakt in corona-tijd, mag je denken en zeggen.

Eén maandagochtendtelefoontje en foetsie. Vaandelvlucht? Neen, dat dan weer niet. Net niet. Dat komt zuiver en alleen omdat hij het, voorzichtig met potlood geschreven, al voor ons allen had neergelegd: als Barcelona komt… dan. En dat werd, blijkbaar, geaccepteerd.

Verzacht zulks het hele proces en komt hij, Ronald Koeman, er ook helemaal mee weg? Voor het grote publiek wel. Het bewijs is geleverd dat je door het uitstralen van een tamelijk nuchtere manier van leven, simpel te spreken en menselijk te reageren een eind kan komen.

Hij was geen snoever, geen grootprater en hij droeg voldoende eigenschappen in zich om aardig en sympathiek gevonden te worden. En dat in een wereld die van opgeblazen ego’s aan elkaar hangt. Vandaar ook die bijna vrijgeleide die het Nederlandse publiek hem afgelopen week gaf.

Vanaf hier spreek ik Koeman, voor de vorm, heel even persoonlijk aan.

Ga, Ronald!

Ga, ga Ronald, als het je droom is, ga, wordt gelukkig daar in die oranje Barcelonese bubbel die het nu is. Maak er een mooie ploeg van en nogmaals: wordt gelukkig en bewijs ons dat je een topploeg kunt leiden, want makkelijk is je opdracht allerminst.

Maar bedenk ook Ronald, als je eens een minuut of wat niets te doen hebt, dat jij, net zoals de vroegere assistent Van Wonderen, op enigerlei wijze "verraad" pleegde. Niet tegenover ons, le pauvre peuple, maar wellicht wel tegenover jezelf.

Pardon?

Een belofte is een belofte, een handdruk is een handdruk, een contract is een contract. Een handtekening blijft een handtekening.

Sign of this time?

Zo niet in de voetbalwereld waar jij een kind van was en bent. Om welke reden dan ook gelden daar net iets andere regels. Niet de meest prettige, heb ik weleens begrepen, maar die regels herkennen de voetbalmensen meteen en handelen er ook naar, zeker als ze aan de top van die wereld werken.

Ik heb het dan over het invoegen van clausules, al dan niet geheim, onderhandse afspraken, extra regels in de kleine lettertjes; alles licht in het geniep opgesteld, wat je overigens niet van jouw Barcelona-clausule kan zeggen, want die deelde je later, toen dat ineens bekend werd, met ons allen. Slim!

Het ik-denken is in die voetbalomgeving redelijk tot kunst verheven en komt vaak voor. Zonder scrupules doet men dat, met een vrolijke lach op het gezicht, ook al ontneemt een mondkapje ons dat zicht tegenwoordig.

Sign of this time, nietwaar?

Kind van de voetbalwereld

Ook al had je een contract met een ontsnappingsclausule waarvan je op wettelijke manier gebruik maakte, blijft er toch iets schuren. Als je echt rechtdoor en stuurs Gronings gedacht en gehandeld had, was er nooit van een Barcelona-clausule sprake geweest, dan had je je job bij de KNVB afgemaakt als een kerel.

Het punt lijkt me echter dat die in de voetbalwereld niet al te veel voorkomen.

Maar, zoals gezegd, je bent een kind van de voetbalwereld, volgens mij een gesublimeerde ik-wereld waarvan jij precies het klappen van de zweep kent. Uhhh, zou het in de top van de bankwereld, in de top van de politieke wereld, in de top van de muziekwereld, in de top van de televisiewereld…anders zijn?

U lezer weet het antwoord. Neen, zeker niet.

Consequent zijn in alles wat ze doen, kunnen er maar heel, heel weinig op dees aard.

Consequent

De vraag is dus niet hoe je “consequent” schrijft, maar welke betekenis hecht je aan dat woord? Zonder de toevoeging van de Barcelona-clausule. Die clausule hield keurig de deur voor je open, nietwaar? Die clausule maakte in feite je contract met de KNVB waardeloos, maar daar nam, blijkbaar, Zeist genoegen mee.

Genoeg geweeklaag nu: boven alles, Ronald, hoop ik dat je gezond blijft. Dat laatste is het belangrijkste van alles.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.