Een streng maar barmhartig asielbeleid? Doe! Het! Stiekem!
- Nieuws
- Een streng maar barmhartig asielbeleid? Doe! Het! Stiekem!
Het leuke van mijn baan als journalist is dat ik zowel mensen die beleid maken ontmoet, als mensen die de gevolgen van beleid ondergaan. Ik spreek zowel politici die asielregels maken als mensen die te dealen hebben met die regels.
Zo stond ik deze week oog in oog met Hayarpi, de 20-jarige Armeense die ieder moment het land uitgezet kan worden, met haar broertje, zusje en ouders. Volgens de IND kunnen ze terug naar Armenië, waar het gezin negen jaar geleden vandaan vluchtte. De familie heeft daarentegen allerlei signalen dat de kust daar allesbehalve veilig is. Een beroep op het kinderpardon werd niet door de rechter gehonoreerd.
Als ik iemand als Hayarpi ontmoet, vind ik meestal al vrij snel dat hij of zij hier moet kunnen blijven. Hayarpi is uitstekend geïntegreerd: ze studeert, doet vrijwilligerswerk, geeft bijles en is politiek actief. Ze spreekt uitstekend Nederlands, net als haar broertje dat ik deze week ook ontmoette. Er lijkt mij eerlijk gezegd geen enkele goede reden te bedenken waarom zij en haar familie hier niet kunnen blijven. Daar heeft echt niemand last van, integendeel, dit soort actieve burgers kunnen we hier uitstekend gebruiken.
Integratie is ingewikkeld
Tegelijkertijd: ook politici die hun best doen om de migratie naar Nederland in te dammen, snap ik ook uitstekend. Nederland is een klein land met een beperkte opvangcapaciteit en integratie is echt ingewikkeld. Hoe je het ook wendt of keert: er moet geselecteerd moeten. En zodra je selecteert, zijn er mensen die (net) buiten de boot vallen.
En dan is er nog de politieke realiteit: er is op dit moment in de Tweede Kamer geen meerderheid voor bijvoorbeeld een ruimer kinderpardon. Dat kun je vervelend vinden, maar het is zo. Veel mensen hebben gestemd op partijen die vinden dat het pardon ruim genoeg is. Die partijen zullen zich namens hun kiezers verzetten tegen het toelaten van een groep van 400 kinderen, de groep waar Hayarpi ook bij hoort.
Wat te doen? Daar heb ik de afgelopen dagen veel over nagedacht. Eigenlijk zie ik maar een oplossing: Regel! Het! Stiekem! Ik weet wel: daar zijn we in Nederland niet goed in. Alles moet in dit land openlijk bediscussieerd worden. Maar dat gaat niet in dit geval. Dan komen we er niet uit. Dan sturen we mensen weg, waarvan niemand met droge ogen kan beweren dat ze hier niks te zoeken hebben. Of we laten ze openlijk hier en dat leidt weer tot ongenoegen bij mensen die stemden op partijen die daar tegen waar.
Dus maak strenge regels, dat doet recht aan de verkiezingsuitslag. En pas ze stiekem met grote barmhartigheid toe. Dat doet recht aan de mensen die ten onrechte slachtoffer dreigen te worden van dat strenge beleid.
