Van knus naar ruw beton

Ouderejaars hebben de grootste kamers, nieuwelingen een hok en in het weekend zijn de muizen de baas. Als de zon schijnt is het er bloedheet, als het waait tochtig en op zolder druppelt het water naar binnen. Om het plaatje compleet te maken is de brandveiligheid om te huilen.

Maar de charme is enorm. Het is er sfeervol, compact en iedere centimeter ademt parlementaire geschiedenis. En het op elkaar gepakt zitten maakt het een ideaal pand voor een coalitieland. Je hoeft vaak maar een trapje op of een gangetje door en je staat voor de werkkamer van een collega van een andere fractie. Het Kamergebouw dwingt onze nationale politici in feite tot contact en overleg.

Parlement wijkt in 2020 naar oude ministerie van Buitenlandse Zaken

Na Prinsjesdag 2020 houdt dat op. Tijd voor groot onderhoud. Ons parlement wijkt dan voor minimaal vijf en een half jaar uit naar het oude ministerie van Buitenlandse Zaken aan de Bezuidenhoutseweg 67. In verhuisjargon B67. Ik mocht gisteren in de jaren tachtig kolos een kijkje nemen. Dat viel niet mee. Een naar binnen gekeerd pand met donkere gangen en eindeloos veel dichte deuren. Baksteen, ruw beton en tl-licht zijn dominant. Je waant je soms in een ziekenhuis, waar alle gangen op elkaar lijken en je oriëntatie verdwijnt.

Hooguit in de lift kom je elkaar tegen

En dat dertien verdiepingen hoog. Van een knus studentenhuis naar een grauwe flat, waar je buren kan zijn zonder elkaar tegen te komen. Iedere fractie zijn eigen gang op een eigen verdieping, vrees ik. Hooguit in de lift kom je elkaar tegen. Een lift, u weet wel, de ultieme plek voor ongemakkelijke ontmoetingen. Kortom, B67 maakt ons parlement onpersoonlijker en faciliteert mogelijk het terugtrekken in het eigen gelijk. Scherper: het trekt het kleed onder onze politieke cultuur uit.

Gelukkig heeft de staatscommissie parlementair stelsel onder leiding van Johan Remkes nog de tijd om deze potentiële ramp te onderkennen en een krachtig advies uit te brengen. Bijvoorbeeld verplichte gangdeling. Dat klinkt allicht belachelijk, maar dit tijdelijke onderkomen ondersteunt niet de kernwaarden van ons parlement. De buitenkant sluit de wereld uit en de binnenkant bestaat uit doodlopende gangen, gemaakt voor hokjesgeesten.

Tot op heden heb ik één voordeel ontdekt. Want, zo is mij verteld, niet alle verdiepingen hoeven in gebruik te worden genomen. Daardoor kan de verouderde klimaatbeheersing het pand echt verwarmen in de winter en echt koelen in de zomer. Overigens best bizar dat al onze Kamerleden, hun medewerkers, de ambtelijke staf en de gehele parlementaire pers minder vierkante meters nodig hebben dan één ministerie. Over macht en tegenmacht gesproken.

Ik hoop met recht dat de verbouwing van het Binnenhof-complex soepel verloopt. Ik vrees echter het scenario, dat de aannemer op dag 1 in een plafond prikt en roept: ''Oh, oh, oh mevrouwtje Arib. Dat ziet er niet best uit.'' De rest laat zich raden.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.