Opinie & Commentaar
VPRO

'Halleluya'

foto: Duy Quoc
  1. Nieuwschevron right
  2. 'Halleluya'

Volgende maand bestaat de staat Israël 75 jaar. In haar column voor OVT vraagt Ellen Ombre zich af of het beter was geweest als het joodse volk zich destijds in Suriname had gevestigd, in plaats van Palestina.

Video niet beschikbaar

Volgende maand viert Israël, met godswil op z’n Surinaams, Bigi yari, een kroonjaar. De op het zionisme gebaseerde nationalistische staat wordt dan 75. Wat het zionisme inhoudt is net als de term nationalisme online te vinden.

Israël en ik zijn beiden van 1948. Israël werd op 17 mei gesticht, ik zag op 8 december het levenslicht. Mijn geboortedag vier ik nooit, een surpriseparty zou mijn levenseinde bespoedigen. Daar komt bij dat er op 8 december 1982 gruwelmoorden in Suriname werden gepleegd die de toch al economisch kwetsbare, onevenwichtige samenleving nog verder onderuithaalde, en naast een geschiedenis van kolonialisme en slavernij met nog een extra vloek opzadelde. Je moet dan ook van juiste huize zijn om een moord-dag als 8 december jubelend te beleven.

Miljoenen thuislozen

Ook Israël is lang niet jarig, want sinds zijn oprichting verwikkeld in oorlogen met omliggende landen, en met interne etnische en religieuze conflicten. Talloze Palestijnen werden ter wille van het zionistisch ideaal uit hun woongebied verdreven met miljoenen thuislozen als gevolg. Was het voor rust en wereldvrede beter geweest als de zionisten destijds Suriname uitverkozen om hun staat te planten, in plaats van Palestina?

Een jaar voor het ontstaan van Israël in 1947, werd door de Staten van Suriname het plan aanvaard om onder nader te komen voorwaarden 30.000 Joden als immigranten in Suriname toe te laten. De nieuwkomers zouden worden ondergebracht in het landbouwdistrict Saramacca.

Verbondenheid Suriname en Joden

Suriname en Joden hebben een verbondenheid die halverwege de zeventiende eeuw begon met de vestiging van Sefarden, nazaten van door de inquisitie vervolgden. Mede aangestuurd door David Cohen Nassy stichtten de Portugese Joden vergezeld van hun slaven de legendarische Jodensavanne, het Jeruzalem van hun dromen, vijftig kilometer stroomopwaarts van Paramaribo aan de Surinamerivier. Een persoonlijke noot: ik ben geen historicus, maar verdiep me al vele jaren in deze veelomvattende vestigingsgeschiedenis. Saillant detail: de Asjkenazische Joden werden op Jodensavanne geweerd. Maar heeft het Joodse volk dan niet dezelfde oorsprong?

In een interview met de Israëlische historicus Shlomo Sand, auteur van The Invention of the Jewish People, drukt de Volkskrant van 12 november 2009 af dat Joden niet van het Bijbelse Israël komen, evenmin van het koninkrijk Judea dat met Jeruzalems tempel en al door de Romeinen is verwoest in 70 na Christus. Het Jodendom bestaat wel, als een belangrijke religieuze beschaving. De staat Israël bestaat ook, net als het Israëlische volk. Het Joodse volk bestaat echter niet.

Het Joodse volk is uitgevonden door zionistische denkers, besluit Sand. En hij staat niet alleen.

In De Groene Amsterdammer van 9 mei 2008 concludeert Uri Avnery: In de strijd tussen mythe en objectieve geschiedenis wint de mythe die het beste bij onze behoefte past, altijd met afstand. Wat er was is niet belangrijk; wat onze verbeelding aanvuurt, dát is belangrijk en dat bepaalt onze koers tot de dag van vandaag.

Honderd jaar lang hebben zionistische archeologen zich uitgeput in pogingen om een enkel stukje bewijs te vinden dat het Bijbelverhaal ondersteunt - alles vergeefs.

Halleluya!

Niets missen van OVT?

Hou dan de website van OVT in de gaten, abonneer je op de podcast, of volg het programma via Facebook en Twitter.

Ster advertentie
Ster advertentie