Een heuse protestactie houdt een NBA-wedstrijd op

Snel gealarmeerde politiemensen besloten, in een soort van krampachtige reactie, niemand meer toe te laten in de grote zaal en men raadde goedwillenden die niet protesteerden om maar naar huis te gaan: over eventueel terugbetaling van al betaalde kaartjes zouden nieuwe berichten verschijnen. Waar ging het over?

Stephon Clark

Afgelopen zondag werd in de hoofdstad van de staat Californië een zwarte Amerikaanse jongen doodgeschoten. Hem omringende politieagenten dachten zeker te weten dat de 22-jarige Stephon Clark gewapend was en schoten hem zonder pardon neer. Ja: dood. Het enige dat de jonge vent bij zich droeg was een mobiel telefoontje.

Voor de zoveelste keer waren dat vette minpunten, hele dikke vette minpunten ditmaal, voor de Amerikaanse politie die de afgelopen weken en maanden een aantal maal ongewapende, gekleurde mensen doodschoot, onder het voorwendsel dat de betrokkenen gevaarlijk waren voor hun omgeving en 'hoogstwaarschijnlijk gewapend waren'.

In zeker drie gevallen bleek dat niet waar en hadden de betrokken politiemensen een ongewapende landgenoot omgelegd; straatprotesten waren een gevolg en de gezamenlijke politiemacht in de USA kreeg het ervan langs: waarom werd in de onderhavige gevallen direct het wapen getrokken en werden, zonder vorm van arrestatie of welke andere actie dan ook, medeburgers gewoon omgelegd? Telde een mensenleven dan niet meer? Was iedere zwarte verdachte op straat doelwit van federale kogels?

Vanwaar die uiterst primaire acties van de betrokken agenten die door zwart Amerika direct en ook begrijpelijk met 'rassendiscriminatie en moord in koelen bloede' werd afgedaan. Met daaropvolgende andere uitbarstingen van boosheid, die marsen, rellen, vechtpartijen, plunderingen en vernielingen opleverden. Neen, de president van dit steeds vreemder reagerende land, de knettergekke Donald Trump te Washington, liet zich zeker niet scherp uit tegen deze ontsporingen van federale politiemensen en probeerde zoveel mogelijk te zwijgen en/of te bagatelliseren. In sommige gevallen ontkende hij zelfs situaties, waardoor hij zwart Amerika pontificaal tegenover zich kreeg.

Zwarte NBA-spelers

Nu wordt de NBA bevolkt door ongeveer 450 basketballers. Bijna 80% van hen is zwart, zoals het altijd geweest is. Die zwarte spelers van de basketbalorganisatie zijn wel de eersten die op de achterste benen gaan staan na zulke rassenrellen. De NBA staat erom bekend een zeer liberale bevolkingslaag in haar midden te hebben waar gevoel voor menselijke waarden hoog aangeschreven staat. Diverse keren hebben NBA-vertegenwoordigers zich al contra-Trump gekeerd en contra- Republikeinen geluiden laten horen en laten weten dat men de uiterst slappe houding van de federale regering in deze shootings ten zeerste afkeurt.

Voor aanvang van de donderdagavond jongstleden geplande wedstrijd kwamen spelers van Atlanta en Sacramento samen en overlegden in alle waardigheid wat men zou gaan doen. Ja, ze wilden de protesterende mensen buiten de deuren hun verhaal laten vertellen en zoals coach Budenholzer van Atlanta stelde: "Er speelde deze avond andere en belangrijkere zaken dan slechts een basketbalwedstrijd."

Omdat de protesterende mensen uit Sacramento in waardigheid waren gekomen en in waardigheid wilden vertrekken, gaf de eigenaar van de Sacramento Kings, Vivek Ranadive, een statement uit dat hij al die mensen respecteerde, dat hij hun gevoelens kon aanvoelen en dat, als het moest, de wedstrijd niet gespeeld zou worden. Het was belangrijker dat de mensen die in deze kleine mars liepen hun boosheid konden ventileren. Hij beloofde er alles aan te doen een sfeer van gelijkheid in Sacramento te creëren.

Vivek Ranadive is een Amerikaan met een kleurtje, zoals hij al zo vaak heeft moeten aanhoren. Geboren in Bombay in India, kwam hij als 16-jarige Aziaat aan in 'het beloofde land'. Ranadive is thans 60 en bulkend rijk. Hij is CEO van een aantal grote bedrijven en ja: hij bemerkt dat ook hij soms met scheve ogen aangekeken wordt. Ook hij is meerdere malen aangehouden door langsrijdende politiemensen en aan de kant gezet voor 'random' ondervraging.

Juist: op grond van zijn huidskleur werd hij aangehouden, zoals voor en na hem zovele mensen met een kleur overkwam. Met uit de hand lopende schietpartijen als gevolg; vele terug te brengen tot die afkeurenswaardige selectie die blijkbaar binnen de Amerikaanse politiemacht (en niet alleen de Amerikaans: vraag dat maar eens aan 'onze' Typhoon) 'bon ton' is geworden. Deze shooting in Sacramento, door velen 'murder' genoemd, was immers niet alleenstaand.

Wedstrijd gaat toch door

Terwijl het publiek dat graag naar de wedstrijd wilde gaan kijken, rustig gehouden werd en er geen extra rellen uitbraken tussen prosterenden en basketbalfans, gaf de NBA-leiding in New York de opdracht de wedstrijd toch te laten beginnen nadat het publiek op ordentelijke wijze zijn of haar plaats had weten te vinden. De protesterenden die met de armen in elkaar geslagen een menselijke keten rond het stadion vormden, begrepen dat verdergaan wellicht tot ernstiger acties zou kunnen leiden en stopten hun actie en lieten de fans optrekken naar de ingangen van de grote hal.

Twintig minuten na het beoogde aanvangsuur werd de bruine basketbal voor het eerst omhoog gegooid: de wedstrijd kon beginnen. De woorden van Ranadive hadden overal indruk gemaakt, maar ook de opstelling van de kleine dertig spelers was voor velen reden de zaak niet te laten escaleren.

Voor wie het nog wil weten: Sacramento won: 105-90, maar in die uitslag was werkelijk niemand echt geïnteresseerd. Overigens werd het incident in Sacramento niet meteen in de dagelijkse 'highlights' van de NBA-site vermeld.

Zo 'open' en liberaal is die grote sportorganisatie dus eigenlijk ook niet. Het niet opnemen in de highlights is immers ook een vorm van selectieve behandeling. Op basis waarvan eigenlijk?