De Tour begint vandaag, sorry, begint morgen, sorry, begint...

Andere wielernaties (zo die er zijn) sprokkelen kleine succesjes en kijken van afstand en met verbazing toe.

De algemene teneur van de eerste twee weken: mooie sprints met driemaal millimeter-voordeel voor Jumbo-renners, eenmaal een millimeter-verlies en, helaas, helaas, een flinke domper na het vallen en uitvallen van Wout van Aert, voor mij de echte revelatie van het hele peloton.

Grijze etappes

Ja, er waren saaie grijze etappes bij, etappes zonder pit, zonder panache, etappes vol landerigheid, sjabloon-wielrennen van de eerste orde waarbij vermetele onbekenden een middag lang op kop (moesten) rijden en terug gepakt werden en waarbij de commentatoren (naar wie u ook luisterde: NOS, VRT, Eurosport, het maakte niets uit, al die mannen moesten zo diep in hun archieven graven) nauwelijks nog iets zinnigs te zeggen hadden.

Ja, eergisteren was er een etappe met een 40-mans kopgroep. Toegestaan door de klassementsrijders. Kanshebbers werd de gang naar voren ontzegd, vaak met geweld en dat leverde boetes op en mijn vraag hoe ver deze sport zich nog verder weet te blameren.

Als je tegenstanders fysiek gaat tegenhouden als ze proberen weg te springen, dan moeten diegenen die dat doen (en die de opdrachten geven) naar een psychiatrische instelling gebracht worden en daar tot laat oktober opgeborgen blijven.

Wat een moraal is dat? Anderen fysiek weerhouden hun sport met plezier uit te voeren... Is dit de nieuwe moraal van een sport die al zovele bedriegers heeft geherbergd?

De late Tour

Waarom opende de Tour zich zo laat, is een veel gestelde vraag. Ik weet niet of het zo simpel is, maar dit zou een antwoord kunnen zijn: zijn er wel genoeg kwaliteitsrijke renners op de been om er een grote, spannende Tour van te maken? Neen dus.

Zonder een echte volwassen bergetappe te hebben gereden staan mannen van het kaliber Martin, Valverde, Fuglsang, Porte, Landa en... Bardet (de schat) al op meer dan vier en vijf minuten in het klassement. Nibali heeft er helemaal de brui aan gegeven en peddelt rustig op een half uur rond.

Diegenen die wél willen aanvallen hebben zich heel even op de Planche des Belles Filles van verleden week laten zien en moesten gisteren, of ze wilden of niet, uit hun hok komen.

Het resultaat? Alaphilippe lacht zich rot, Thomas heeft de koppositie bij INEOS opgeëist, Berdal moet zwijgen en vandaag of morgen gaan openen omdat hij op bijna drie minuten geparkeerd staat. Achter hem staan mannen als Buchman, Pinot, Uran, Quintana (die volgend jaar voor een klein Frans ploegje gaat rijden voor het zakcentje van ruim twee miljoen!!!) en de ineens niet meer zo heel verse Adam Yates.

Onze landgenoot Kruijswijk rijdt naar vermogen en staat derde. Als het waar is dat hij goed de derde week kan verteren is een podiumplaats mogelijk en dat zou fraai zijn. Overigens staat Mollema, die een helpersrol had, gewoon 16e en kan wellicht nog eens op avontuur gaan.

Het fenomeen Alaphilippe

Wat is er gebeurd? Het fenomeen Alaphilippe is opgestaan. Een renner voor heuvelklassiekers blijkt een ronderenner van formaat te zijn die alle specialisten op tijdritgebied moeiteloos kan kloppen, neen, zelfs weg kan rijden.

Dat lijkt en ruikt naar... Vul maar in, want daar gaan we weer. Als er ineens een renners boven de rest uitsteekt, dan gaan alarmbellen bij velen rinkelen. Is dit zuivere koffie?

Meestal, zo niet altijd, zeg ik dan: hij is gecontroleerd en er is geen bericht van vals-spelen gepubliceerd dus hij is volgens de UCI en de ASO 'schoon'. Dan moeten mensen die kritiek leveren zwijgen en hun keutel terugtrekken, maar, eerlijk is eerlijk, ik kreeg, bij het zien van de tijdrit-rijdende Alaphilippe een knoop in mijn maag: dit was wel heel erg opvallend.

Maar stel, hij heeft ineens een sprong gemaakt in zijn manier van fietsen, stel er heeft altijd een superieure tijdrijder in hem gehuisd... Mogen buitenstaanders dan hun twijfels uitspreken? Dat mag, maar als de laboratoriumtesten 'oké' zijn en blijven, moet je verder zwijgen.

Het is ernstig opmerkelijk (zijn ploeggenoot Mas reed ook zeer sterk) en er wordt van alles gefluisterd in het rond het peloton, maar ik houd het bij mijn eerder geponeerde stelling: "Zolang de tests van de laboratoria niet het tegendeel bewijzen, mag je geen verdachtmakingen over de wereld gaan gooien."

Fluitend naar Parijs

Ieder mens mag zich echter wel verbazen en die verbazing in zijn of haar eigen gedachten houden. Wat gebeurt er vandaag en morgen? Pareert Alaphiippe alle aanvallen? Koerst hij magistraal richting Alpen? Bereikt hij fluitend Parijs?

We gaan het zien. De Tour is eindelijk begonnen, we zijn verlost van het armetierige sjabloon- of tekentafelwielrennen en we krijgen nog wel dagen waarop we ons kunnen verheugen.

De afgelopen twee weken (ook al juichten de positivo's en naïeve lieden om het hardst) waren soms zo armetierig qua uitvoering dat je er schele koppijn van kreeg. Kopgroepjes met kanslozen als middagtelevisievulling onderweg sturen en het op een massasprint laten aankomen, is niet wat de Tour werkelijk cachet geeft. Het geeft de geestelijke armoede van de uitvoerenden aan; vooral van de mannen in de auto's achter het peloton.

Topsport is alleen leuk als er hard en fraai gewerkt wordt met de remmen eraf, met het vizier open, met vrije geesten en met jong volk dat durf toont.

Gemaakt voor Bardet

Het bijna zielig aandoende protectionisme van de ASO tegenover de Fransman Bardet (voor wie het gehele parkoers van deze Tour speciaal gemaakt was) doet lachwekkend aan en geeft ernstig te denken.

God helpe ons de bruggen van Frankrijk over dat Alaphilippe 'schoon' blijft en dat er geen mistige spelletjes gespeeld moeten gaan worden. De wielerwereld heeft al te veel dreunen ontvangen en kan een eventuele nieuwe klap nauwelijks nog aan.

Dat de koers zich ontplooit als een open wedstrijd met eerlijke middelen, zegt deze onverbiddelijke naïeveling die te vaak in het goede van de mens heeft geloofd en te vaak belazerd is.

Een ding blijft: de Tour wacht op niemand.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.